William Szekspir swego czasu twierdził, że Ktoś nie śpi, aby spać mógł ktoś. Nie docenił wysiłku. Nie tylko nie śpi, ale nie pojechał na urlop, jak reszta Polaków i pracuje w pocie czoła pożyczając pieniądze gdzie tylko zdoła. Mowa o ministrze finansów, który w lipcu i sierpniu dwojąc się i trojąc pożyczył dla nas ponad 20.000.000.000 (słownie: dwadzieścia miliardów) złotych. Warto zauważyć, że Gierek doprowadził kraj na skraj bankructwa pożyczywszy w dziesięć lat niecałe dwa razy tyle, ile pożyczył rząd PiS-u w dziesięć miesięcy.

Portal WP Money ostrzega, że trzymanie pieniędzy w bankach będzie ryzykowne, czego doświadczyli swojego czasu Argentyńczycy, Grecy, czy Cypryjczycy, których pieniędzmi ratowano systemy bankowe. Nie dziwne, że polski rząd postanowił rejestrować inwestujących w złote sztabki — to jedna z ostatnich możliwości, żeby oszczędzać poza bankami. W przyszłości taki rejestr może się ewentualnie przydać, kiedy zbankrutowany rząd będzie potrzebował pieniędzy.

Podczas wyborów Jarosław Kaczyński mówił, że Niektórzy próbowali się z nas śmiać, kiedy dawno temu powiedzieliśmy 1 bilion złotych. Dziś nikt nawet nie próbuje się śmiać, bo dług przekroczy 1 bilion złotych na długo przed terminem. Prezes to przewidział i od razu podbił stawkę: To ja w tej chwili mówię bilion i 400 miliardów na inwestycje na uruchomienie polskiego kapitału prywatnego i infrastrukturę, na różne dziedziny życia gospodarki, na odnowę gospodarki morskiej, na rozwój różnych regionów.

Na razie radujmy się. Inwestycje i kapitał prywatny zostały uruchomione, kwitną różne dziedziny życia gospodarki, z hodowlą koni na czele, gospodarka morska jest jak nowa, jedne regiony tak się rozwijają że ho ho ho, inne że o Jezu, więc póki jest od kogo pożyczać państwo nadal będzie rozwijać się w tempie dotąd niespotykanym. Nie jakieś marne 3,5% jak w czasach rządów PO*, ale 3,1%, a nawet 3%! A jak pożyczkodawcy zażądają zwrotu pieniędzy, to się ich nazwie złodziejami i pogoni. Nikt nie zmusi suwerennego państwa, jakim od niedawna jest Polska, do wywiązywania się ze zobowiązań.

Czy ci, którzy teraz chwalą program 500+ i inne sprowadzające się do rozdawnictwa, zdają sobie sprawę, że wszyscy Polacy mają dziś do spłaty około 26.000 zł długu? Oprócz tego będą musieli wyłożyć około 1.000 zł na spłatę odsetek. Frankowiczom podobno trzeba pomóc, bo zostali oszukani — spłacają odsetki (na początku 3,75%, potem1,43), a dług rośnie. Program 500+ to — jak twierdzi Szydło — inwestycja. Inwestycja na kredyt oprocentowany 200% w skali roku. My frankowiczom pomożemy. Kto pomoże nam?

Nie zaciągnęliśmy żadnego kredytu na 500+ — zapewniła premier Beata Szydło inaugurując nad Wisłą erę samozaciągających się kredytów.

PS.
Jest jedna pozytywna wiadomość. Otóż rząd kończy z zainaugurowaną przez Tuska tradycją mataczenia w sprawie dotacji do ZUS. Na stronie Ministerstwa Finansów czytamy, że Nominalnie deficyt budżetu państwa wyniesie 59,3 mld zł. Warto zwrócić uwagę, że w warunkach porównywalnych nominalny poziom deficytu budżetu państwa nie odbiega on od zaplanowanego w latach ubiegłych. Nominalny wzrost wynika z tego, że w przyszłym roku całość niedoboru środków Funduszu Ubezpieczeń Społecznych zostanie pokryta z budżetu państwa w formie dotacji. Tymczasem w ubiegłych latach jego część była finansowana z pożyczki budżetu, która nie zwiększała prognozowanego deficytu budżetu centralnego. Innymi słowy – deficyt nie jest przesuwany do FUS jak to miało miejsce w poprzednich latach. W roku 2013 dzięki tej sztuczce deficyt był mniejszy aż o 12 miliardów. W zeszłym roku dotacja wynosiła ok. 42 mld zł, a pożyczka – ok. 5,5 mld zł, a w tym odpowiednio ok. 44,8 mld i ok. 4,9 mld. Gdyby rząd pozostał wierny tradycji i nazwał dotację pożyczką deficyt mógłby być mniejszy nawet o 10 miliardów. Na marginesie warto wspomnieć, że portal OKO, który „sprawdza fakty i prowadzi dziennikarskie śledztwa” nie wspomina o tym ani słowem, co stawia rzetelność analiz pod dużym znakiem zapytania.

* W opracowaniu Ministerstwa Gospodarki „Polska 2015, Raport o stanie gospodarki” czytamy: Globalny kryzys ekonomiczny lat 2008-2009 skutkował w Polsce istotnym obniżeniem tempa wzrostu PKB (do 2,6% w roku 2009). W latach 2010-2011 aktywność gospodarcza wzrosła. Nastąpiło przyspieszenie tempa wzrostu PKB: w roku 2010 do 3,7% i w roku 2011 do 4,8%. W kolejnych dwóch latach na gospodarkę Polski negatywnie oddziaływała druga fala światowego kryzysu ekonomicznego. Tempo wzrostu gospodarczego ponownie spowolniło. W 2012 roku PKB zwiększył się o 1,8%, a w 2013 roku o 1,7%. Jednak w II półroczu 2013 roku zaobserwowano symptomy ożywienia. W III kwartale PKB wzrósł o 2,4%, a w IV kwartale tempo wzrostu jeszcze przyspieszyło do 3,0%. Ta korzystna tendencja była kontynuowana w roku 2014. We wszystkich kwartałach tempo wzrostu PKB wyraźnie przekraczało poziom 3%, a w skali całego roku wyniosło 3,4%.