GRYFICI – słowiańscy książęta Pomorza. Wpływy ich sięgały za Odrę. Swoją siedzibę mieli w Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie. Drugi zamek jest w Słupsku. Ten jest mniejszy od Szczecińskiego, ale obydwa są otynkowane na biało.
Gryf był herbem książęcym. Od niego powstała nazwa rodu. Jak zdarzyło się to w Polsce i innych państwach Europy, na skutek dzielenia księstwa na potomków, zmniejszały one nie tylko swoją powierzchnię i znaczenie, ale na skutek kłótni stawały się albo łupem, albo wpadały w wasalność.

„Pomorze Przednie d. Przedpomorze (niem. Vorpommern, pom. Przédnô Pòmòrskô) – kraina historyczna, leżąca w Niemczech i Polsce, rozciągająca się między Pomorzem Zachodnim i Meklemburgią; większość terytorium wchodzi w skład kraju związkowego Meklemburgia-Pomorze Przednie (Mecklenburg-Vorpommern), a okolice Szczecina należą do województwa zachodniopomorskiego. Po polsku dawniej zwane też „Pomorze Zaodrzańskie”. Rozciąga się od Odry do Rostocku. Linia brzegowa jest zróżnicowana i bogata w wyspy m.in Rugię i Uznam.” (Wikipedia)

Za Odrą mieszkali Połabianie (może od określenia : po Łabę) Plemię to zamieszkiwało tereny między Bałtykiem, Łabą, Hawelą a Odrą.We wczesnym średniowieczu stali się celem ekspansji Karola Wielkiego, a później najazdów Sasów . Obodrzyce i Wieleci (plemiona słowiańskie)w VII wieku  dostali się pod wpływy państwa Franków . Wyzwolili się z nich w 983 po zdobyciu m.in. Hobolina i Hamburga. Powstanie zakończyła nierozstrzygnięta bitwa pod Białoziemiem, między Tongerą a Muldą – dopływami Łaby. Jeśli zwyciężyli to ich sposoby walki, wyposażenie musiało być równe Frankom.

Zamieszkujący te ziemie Słowianie nie chcieli przyjąć chrześcijaństwa. Chcieli pozostać i przy własnych obyczajach i wierze. W roku 1108 biskupi niemieccy ogłaszają manifest nawołujący do ekspansji na ziemie Słowian połabskich. W XII wieku  ma miejsce tzw. krucjata połabska – zbrojna wyprawa wojenna zorganizowana z upoważnienia papieża Eugeniusza III. Feudałowie niemieccy kierują oręż przeciwko pogańskim plemionom Słowian połabskich. W wyniku licznych wypraw krzyżowych, w których brali udział także schrystianizowani wcześniej władcy polscy, wiele z tych plemion zostaje ujarzmionych. Najdłużej (do pocz. XVIII wieku) ich język i obyczaje zachowały się na zachód od dolnej Łaby, gdzie mieszkali potomkowie Drzewian . Jedynym władcą słowiańskim który oparł się chrystianizacji i odparł krucjatę był książę  NIKOLT .

Ale jak to się mówi, siła złego na jednego. Został w końcu pokonany w 1160 r przez Henryka Lwa. Zginął w bitwie. Ziemie Nikolta otrzymali dwaj jego synowie Przybysław i Warcisław. Od jego syna, Przybysława (Pribislav), wywodzi się dynastia książęca panująca w Meklemburgii do 1918 roku roku.

Warcisław założył dynastię książęcą Gryfitów.

Związek Obodrzycki tworzyły plemiona Obodrzyców, Wieletów, Serbołużyczan oraz Bytyńcy, Drzewianie, Glinianie, Morzyczanie, Połabianie, Reregowie (Obodrzyce właściwi), Smolińcy, Wagrowie (gród Starogard), Warnowie