Wpadła mi w ręce płyta, co w moim przypadku nie jest niczym szczególnym i dość często się zdarza. Płyta, która wpadła była podwójna i zawierała dwie płyty, co też nie jest niczym wyjątkowym i czasem się zdarza. Na płytach uwieczniono, bo są to płyty w formacie DVD, dźwięk i obraz. Całość nosi tytuł Rory Gallagher Live At Montreux, a napis na winiecie głosi, że jest to The Definitive Montreux Collection. Sylwetki Rory Gallaghera, zmarłego przedwcześnie irlandzkiego mistrza gitary, przybliżać nikomu nie trzeba, więc skupię się nie na zawartości płyt, lecz na…

Właśnie, jak to nazwać? Występy ułożone są chronologicznie. Na pierwszej płycie kolejno z lat 1975, 1977, 1979 1985, a na drugiej z 1994 roku (rok przed śmiercią; widać, że artysta zmaga się z chorobą). Myk polega na tym, że koncerty z lat 1975, 1977 i 1985 zostały — mówiąc kolokwialnie — wykastrowane, a wycięte nagrania dodano jako bonusy do drugiej płyty.

Wygląda na to, że tak zwani „właściciele własności intelektualnej” mają użytkowników za idiotów i uważają, że to oni użytkownikom robią łaskę wydając płyty, a nie użytkownicy im kupując je.