Trudno oprzeć się wrażeniu, że czołowi polscy ekonomiści, i to bez względu na sympatie polityczne, w ocenie sytuacji zdają się być ślepi na fakty i nie kierują się wiedzą lecz nadziejami i oczekiwaniami. Ostatnio co i rusz są zaskakiwani, „nie spodziewali się”, bo ich przewidywania coraz bardziej rozjeżdżają się z rzeczywistością. Weźmy inflację. Według jednych, na przykład Onetu czy Dziennika Gazety Prawnej jest największa od 10 lat, a według innych, np. RMF24 lub Rzeczpospolitej od 20 lat. W powszechnym rozumieniu inflacja to wzrost cen. W zasadzie nic niepokojącego, ponieważ w gospodarce rynkowej ceny ustawicznie wahają się z różnych przyczyn. Problem zaczyna się wtedy, gdy przestają się wahać, lecz zaczynają sukcesywnie piąć się w górę i to coraz szybciej.

Regularny i długotrwały wzrost cen dowodzi, że nie mamy do czynienia ze zjawiskami sezonowymi, lecz z niepokojącymi zjawiskami makroekonomicznymi, u podłoża których stoi błędna polityka ekonomiczna rządu. Gospodarka bowiem to niezwykle skomplikowany mechanizm zależności, system naczyń połączonych. Zmiana parametrów jednego elementu oddziałuje na inne, a przecież rząd po dojściu do władzy PiS-u zmienił bardzo wiele. Najpierw za pomocą programu 500 plus wpuszczono do gospodarki miliardy dodatkowych złotych. Potem dorzucono kolejne miliardy za pośrednictwem innych programów jak 13. emerytura, wyprawka szkolna itp. Oprócz tego Narodowy Bank Polski drukuje miliardy złotych za pomocą których rząd finansuje „tarcze antykryzysowe. W „Raporcie o inflacji” przygotowanym przez NBP czytamy, że

NBP nadal prowadził operacje skupu skarbowych papierów wartościowych oraz dłużnych papierów wartościowych gwarantowanych przez Skarb Państwa na rynku wtórnym. Łącznie (do końca czerwca br.) NBP skupił papiery wartościowe o wartości nominalnej 135,8 mld zł, tj. 142,2 mld zł w cenie zakupu (Wykres 2.33). NBP w dalszym ciągu oferował także kredyt wekslowy przeznaczony na refinansowanie kredytów udzielanych przedsiębiorstwom przez banki.

Tłumacząc na język zrozumiały: NBP „wydrukował” 142,2 miliardy zł i drukuje nadal. To dzięki temu rentowność rządowych obligacji jest wciąż tak niska. Nie będąc ekonomistą nie jestem wiarygodny nawet w swoich własnych oczach. Dlatego nie prognozuję. lecz obawiam się, że wbrew prognozom utytułowanych fachowców inflacja nie wyhamuje. Zmieniono i nadal zmienia się zbyt wiele elementów, żeby wspomnieć o podstawowych, jak prąd, gaz, paliwa, płace, i nie podejmuje żadnych działań stabilizacyjnych, aby galopadę cen wyhamować. Premier Mateusz Morawiecki wzrusza ramionami przekonując, że inflacja to nie jego broszka, bo jest to kwestia należąca jednak do banku centralnego, który na pewno działa tak, jak działać powinien. Trudno się z tym nie zgodzić. W PRL-u też wszystko, na czele z państwowymi bankami działało  tak, jak działać powinno, a nawet lepiej. To dlatego Polska rosła w siłę, a ludzie żyli dostatnio zanim zbankrutowała.

W 1976 roku inflacja była porównywalna z obecną by w 1982 przekroczyć 100%. Ponieważ teraz zmiany zachodzą znacznie szybciej istnieje obawa, że to, co władzy ludowej zajęło sześć lat PiS osiągnie znacznie szybciej. Potwierdza to sam Morawiecki, który zapewnia, że Kiedy wynagrodzenia rosną dwa razy szybciej niż inflacja, oznacza to, że za zarabianą kwotę możemy kupić dwa razy więcej. Innymi słowy „kiedy inflacja oscyluje powyżej 4% i jest niepokojąca, to wynagrodzenia wzrosły o 9,1 proc.”, a w 2012 r., czyli za Tuska, „kiedy inflacja wynosiła 2,8%, wzrost wynagrodzeń notowany był na poziomie 2,7%”. Rok później jednak, w roku 2013, była poniżej jednego procenta, a później spadła poniżej zera. Roczne wskaźniki cen towarów i usług konsumpcyjnych od 1950 roku według GUS-u przedstawiały się następująco:

Rok	Rok poprzedni = 100	Rok	Rok poprzedni = 100	Rok	Rok poprzedni = 100	Rok	Rok poprzedni = 100	Rok	Rok poprzedni = 100
1950	107,5	1965	100,9	1980	109,4	1995	127,8	2010	102,6
1951	109,6	1966	101,2	1981	121,2	1996	119,9	2011	104,3
1952	114,4	1967	101,5	1982	200,8	1997	114,9	2012	103,7
1953	141,9	1968	101,6	1983	122,1	1998	111,8	2013	100,9
1954	93,7	1969	101,4	1984	115,0	1999	107,3	2014	100,0
1955	97,6	1970	101,1	1985	115,1	2000	110,1	2015	99,1
1956	99,0	1971	99,9	1986	117,7	2001	105,5	2016	99,4
1957	105,4	1972	100,0	1987	125,2	2002	101,9	2017	102,0
1958	102,7	1973	102,8	1988	160,2	2003	100,8	2018	101,6
1959	101,1	1974	107,1	1989	351,1	2004	103,5	2019	102,3
1960	101,8	1975	103,0	1990	685,8	2005	102,1	2020	103,4
1961	100,7	1976	104,4	1991	170,3	2006	101,0	2021
1962	102,5	1977	104,9	1992	143,0	2007	102,5	2022
1963	100,8	1978	108,1	1993	135,3	2008	104,2	2023
1964	101,2	1979	107,0	1994	132,2	2009	103,5	2024

Widać, że ostatni raz 105% było 20 lat temu, a nie 10. Z analiz banku centralnego wynika, że inflacja powinna być w stopniowym trendzie malejącym — mówi premier Mateusz Morawiecki, a GUS publikuje dane, z których wynika, że inflacja jest w trendzie rosnącym.

Wyszczególnienie	Rok	Miesiące
		I	II	III	IV	V	VI	VII
Grudzień poprzedniego roku = 100	2021	101,3	101,8	102,8	103,6	103,9	104,0	105,0

Na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia wszyscy Polacy byli milionerami, zaś dławienie inflacji zajęło 10 lat. Na początku lat dwudziestych inflacja wynosi kilka procent, ale niektóre ceny rosną o kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt procent.