Mieszkańcom gminy Baranów grozi zagłada. Na jej terenie zostanie wybudowane wielkie lotnicze centrum komunikacyjne. Dla nas to jest cios dlatego, że my już pracy nie dostaniemy — mówi jedna z mieszkanek. Wydawać by się mogło, że skoro problem dotyczy wszystkich 4120 mieszkańców gminy, to wszystkie 4120 osób uda się do urny by w zorganizowanym przez władze lokalne referendum wypowiedzieć się przeciw inwestycji. Nic bardziej mylnego. Większość mieszkańców nie miała nic przeciwko temu, by o jej losie zadecydowali inni. W referendum wzięło udział 1932 osoby czyli 47%. Nie oznacza to oczywiście, że referendum jest nieważne. Jest ważne, ponieważ ustawodawca tylko w przypadku referendum ogólnokrajowego ustalił poprzeczkę na kuriozalnym poziomie 50%. Referendum lokalne jest ważne gdy frekwencja przekroczy 30%. Mówi o tym art. 55. pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym.

Referendum jest ważne, jeżeli wzięło w nim udział co najmniej 30% uprawnionych do głosowania

Tak wygląda w praktyce powtarzane przy byle okazji zapewnienie „nic o nas bez nas”. Poza tym my nigdy „nie rzucim ziemi skąd nasz ród”. Chyba, że ktoś zdecyduje, że mamy rzucić, to wtedy rzucim. I będziem narzekać, pomstować oraz modlić się. Bo co my możem? Jak pan każe, sługa musi…

W Warszawie protestują hodowcy malin i owoców rosnących na krzakach. Dlaczego protestują? Bo za tanio hurtownicy od nich owoce skupują. Co zrobili w swojej sprawie? Skrzyknęli się i solidarnie odmawiają sprzedaży poniżej kosztów? Zorganizowali transporty do miast gdzie na przykład maliny kosztują kilka razy drożej? Nie. Pojechali do Warszawy i snują się po ulicach. A ich związek po burzy mózgów i ciężkiej pracy umysłowej w upale wzywa nie do organizowania się, ale do protestu i przerwania zbiorów. Lepiej siedzieć i patrzyć jak gnije niż wziąć sprawy w swoje ręce. Zbiory są dość dobre, więc zakłady przetwórcze postanowiły to wykorzystać i sztucznie zaniżają ceny. Uważamy, że nie wynika ona z realiów rynkowych. To dotyczy głównie malin przeznaczonych do przetwórstwa. Rynek malin deserowych w miarę się broni, choć też jest uzależniony od cen owoców do przetwórstwa — tłumaczy prezes Związku Sadowników RP Mirosław Maliszewski. W czasach PRL-u klęska urodzaju była zjawiskiem powszechnym…

Gdy do pewnego miasta wjechał ciężarówką po brzegi załadowaną owocami zdesperowany producent i zaczął sprzedawać wprost z samochodu, kilka ton wyprzedał w ciągu kilkudziesięciu minut i to mimo, że sprzedawał z godziwym zyskiem. Okoliczni straganiarze zamiast zamówić u niego następną partię tańszych owoców zaczęli protestować i alarmować wszystkie możliwe instytucje państwowe. Bo Polacy solidarni są jedynie w rzucaniu innym kłód pod nogi. Choć jak chcą, to potrafią. Przetwórcy bezwzględnie wykorzystują brak solidarności plantatorów, co sprawia, że ceny w miastach są kilkukrotnie wyższe.

Co robi rab, gdy mu źle? Zwraca się do swojego pana, żeby wszystko załatwił i dał znać gdy gotowe. Zmuszanie do samodzielnego podejmowania decyzji, myślenia, brania na siebie odpowiedzialność i ryzyka, działania nie wchodzi w grę. Demokracja, kapitalizm, gdzie każdy decyduje za siebie i za siebie odpowiada? A pfuj!

Marek Hłasko (cytat za Zielonym Kwiatem z książki „Hłasko nieznany”):

Czy pani wie, co to jest ludzkość? Ludzkość jest to parada nikczemnych karzełków. Czy pani wie, co jest największym paradoksem we wszechświecie? Człowiek. Czy pani wie, co to jest Polska? Jest to kraj, w którym zawsze klęka się przed pałką policjanta, lecz nigdy przed geniuszem. […] Człowiek przyzna się do wszystkiego, lecz nigdy do samego siebie. Czy pani podziela moje zdanie, Spermensito? Czy pani wie, czysta dzieweczko, ze istnieje na świecie taki kraj, w którym każdy z jego mieszkańców uważa się za zmarnowanego człowieka? Czy pani wie — o pieśni słodyczy! — że jest pod niebem taki kraj, w którym każdy kretyn mający ptasi móżdżek i zbyt słabe ręce do pchania taczek… — w którym każdy łajdak, zanim zdążył innym podstawić nogę i sam wpaść pyskiem w błoto — uważa się za człowieka skrzywdzonego przez historię? Czy pani wie, że jest taki kraj, w którym, gdy złodziej staje przed sądem i skazują go, on z braku argumentów krzyczy: „Jestem Polakiem” – Czy pani wie, że jest taki kraj, który powinien mieć w herbie – zamiast orła – rozwścieczonego indyka z tubą wazeliny w szponach, na tle dwu nahajek z bielonego klozetu z serduszkiem? Kraj, w którym słowo „polityka” od wieków równoznaczne jest ze słowem „oszustwo”?

Cóż tu można dodać?