Panie prezydencie! W 2011 roku na uroczystości upamiętniające ofiary w Jedwabnem wysłał pan list, który odczytał tam pan premier Tadeusz Mazowiecki. W tym liście, miedzy innymi, zawarł pan takie stwierdzenie: „Naród ofiar był także sprawcą”. Panie prezydencie, proszę mi powiedzieć jak w takim razie wygląda pana polityka obrony dobrego imienia Polski jeżeli pan w swoich wystąpieniach używa określenia, które niszczy rzeczywistą pamięć historyczną, zadaje kłam temu, co jest tak niezwykle dla nas ważne. Tego, żebyśmy nie byli kłamliwie oskarżani przez innych, że to my uczestniczyliśmy w holokauście. Pan dobrze wie, że naród polski w holokauście nie uczestniczył!

Tymi słowy Andrzej Duda, kandydat na prezydenta, zwrócił się do prezydenta Komorowskiego. Czy można nad tym przejść do porządku dziennego i pozwolić, by poszło w zapomnienie? Wydaje się, że warto słowa Dudy zapisać zaraz obok poglądu wyartykułowanego przez Tomasza Sommera w tygodniku Najwyższy Czas!, że największym grzechem Kaczyńskiego jest zatrzymanie ekshumacji w Jedwabnem, co w efekcie doprowadziło do tego, że zbrodnia ta nadal nie jest wyjaśniona. Stanowi natomiast pożywkę dla ciągłego obwiniania Polaków o udział w Holokau­ście oraz przenoszenia antypolonizmu części elit do pop-kultury, czego przykładem jest głośny ostatnio film „Pokłosie”.

Ale czy warto sobie zaprzątać głowę słowami? Toniemy w ocenie słów, które znaczą już coraz mniej. Oto ksiądz pisze wierszyk, układa do niego muzyczkę, a państwowa, świecka (sic!) szkoła czyni z tego hymn, który uczniowie mają znać na pamięć. Obowiązkowo! Hymn Polski, ich ojczyzny, nie jest tak ważny jak ten, spłodzony przez księdza Chamskiego hymn szkoły. Patronem szkoły też zresztą nie może być jakiś poeta, pisarz czy uczony, lecz sam Jan Paweł II albo któryś z licznych biskupów. W czasach minionych też każda ulica, skwer, zaułek, plac, każda placówka musiała nosić imię jak nie Lenina, to przynajmniej jakiegoś zasłużonego towarzysza. Najlepiej radzieckiego.

Sprawa zapewne nie byłaby warta wzmianki, gdyby nie to, że pomiędzy bogiem a ojczyzną, czyli tam, gdzie jeszcze niedawno był honor, w hymnie Chamskiego nie ma nic.

Nie mamy lękać się w życiu niczego,
Kiedy otwarte są drzwi Chrystusowi.
„Bóg i Ojczyzna” hasłem każdego,
Kto krzyżem pierś swą odważnie zdobi.

Czy to powód do niepokoju? Chyba nie. To po prostu prosta konsekwencja zawłaszczenia państwa. Ksiądz Chamski nie użył określenia, które jest mu obce. Honor jest przecież kulą u nogi w jego profesji. Bo niby jakie miałyby być objawy u księdza? Że przestanie działać na korzyść Kościoła, Watykanu, a zacznie na korzyść ojczyzny? Przestanie kłamać? Da dzieciom spokój? Oto parafia, której państwo oddało w pacht jedyny cmentarz w okolicy, nie waha się profanować krzyża smarując go jaskrawą farbą. Dlaczego? Bo grób zaniedbany. Gdyby w ten sposób pomazali krzyże „nieznani sprawcy” wrzask podniósłby się na całą Polskę, a prokuratura wszczęłaby natychmiast śledztwo. Parafii wolno profanować krzyże i bezcześcić miejsce pochówku. Klecha ani chybi był opętany przez ducha świętego. W przeciwnym razie po co by mazał po krzyżach, skoro z daleka i na pierwszy rzut oka bez trudu można odróżnić grób zaniedbany od zadbanego?

My się w życiu niczego nie boimy,
Bo pan nasz wszystko nam wybaczy.
Papieżowi ojczyznę i boga zostawimy.
A honor? Honoru nikt już nie zobaczy…

Słowa, słowa, słowa. Oto sam papież powiedział, że Niespotykana wcześniej jest skala i prędkość mnożenia się nierówności. Na to nie możemy pozwolić. Musimy zaproponować sprawiedliwe i solidarne rozwiązania. Ale to nie koniec. Gdy miliony dzieci na całym świecie umiera z głodu, gdy na niektórych obszarach coraz gwałtowniej zaczyna brakować wody, gdy ludzi na Ziemi jest już przeszło 7 miliardów, papież martwi się, że… rodzi się za mało dzieci. I wie dlaczego tak się dzieje. To bożek pieniądz powoduje kulturę odrzucenia; odrzuca się dzieci, które nie przychodzą na świat, które wykorzystuje się albo zabija, zanim się urodzą. Odrzuca się ludzi starszych, którzy nie mają opieki i lekarstw. Się odrzuca… Może rozwiązaniem jest oznaczanie odrzuconych farbą? Będzie znak, jak na cmentarzu, że problem został dostrzeżony, a w najbliższym czasie zostaną przedstawione sprawiedliwe i solidarne rozwiązania…

Na zdjęciu: papież Franciszek; na drugim planie beneficjum