„Obywatel to Obywatel bez względu na to czy to chłop czy baba. Tak samo jak bez znaczenia są dla Państwa kwestie czy Obywatel zbiera znaczki czy wierzy w Boga. Tylko takie pojmowanie kwestii obywatelskiej w Państwie ma szanse na budowę demokracji bez dodatkowych ozdobników typu feministyczna, katolicka, socjalistyczna, itd.”

Przeczytałem to zdanie, które kiedyś napisałem i wychodzi mi, że chyba jestem radykalny w swych poglądach… Na pewno radykalny w porównaniu do tego ogólnego konformizmu pozwalającemu miękko wlewać się kościelnej ideologii w struktury Państwa.

Pozwalamy wychowywać nasze dzieci w ideologii wewnętrznego konfliktu moralnego, a nie w ciekawości poznawania różnorodności świata . Pozwalamy na wbijanie im w głowy poczucia strachu przed karą, a nie wychowujemy je do bycia osobami odpowiedzialnymi za swe czyny z poczucia ODPOWIEDZIALNOŚCI za siebie i otaczający je świat. Wychowujemy poprzez strach a nie poprzez miłość. A przecież starach nie zrodzi zrozumienia, on rodzi jedynie chęć usunięcia przyczyny powstawania strachu… lub agresję. Strach rodzi kłamstwo.

Mam wrażenie, że polski kościół szybkim krokiem cofa się w ideologie podziału i odrzuca wszystko co nie jego w jeden wór pod tytułem „grzech” – mieści w nim wszystko to co nie odpowiada obecnej linii politycznej Episkopatu. Dla mnie to działania bardzo krótkowzroczne, bowiem stawianie się w roli arbitra jednoczenie wyłącza kościół od wiernych i od społeczeństwa. To taki podział na MY sprawiedliwi i reszta tłuszczy. Tylko że będąc arbitrem nie można być jednocześnie graczem – to wie nawet każdy piłkarz.

Przeciw komu więc odwróci się ten wektor agresji wyhodowany tym strachem?

Kogo będzie mieć na myśli społeczeństwo gdy będzie mówić… ”Sędzia Kalosz”?

26.09.2015
villk