Jak wiadomo gdy da się kurze grzędę, to ona jest niezadowolona i walczy o swoje prawa pod szczytnym hasłem „wyżej siędę”. Z niewiadomych względów nie dotyczy to kogutów. Podobnie jest z palcem. Wystarczy dać palec, żeby rozgorzała walka o całą rękę. Przyczyną takich zachowań jest fakt, iż apetyt rośnie w miarę jedzenia.

Jak wiadomo kobiety na całym świecie są prześladowane. Najbardziej prześladowane są w Europie i wszystkich Amerykach. Na czym polega prześladowanie kobiet? Prześladowanie kobiet polega między innymi na tym, że są nazywane kobietami. Że każdy mówiąc o człowieku bez dbania o prawo do niejawności, bez ogródek, wprost mówi o niej ‚ona’, a o nim ‚on’. Dlatego na przykład Szwedzka Rada Językowa zaproponowała neutralny zaimek, po polsku onan względnie onon, po to, by nim zastąpić zaimki han (on) i hon (ona), które niepotrzebnie wpychają kobiety w stare ramy kulturowe. Z kolei za oceanem w celu zniwelowania odrębności postanowiono wprowadzić rozróżnienie na historię mężczyzn (history — he, czyli hi — on) i herstorię kobiet (herstory — her to jej). Podczas gdy pierwsza koncentruje się na władcach, podbojach i wojnach, to druga ukierunkowana jest na żony, nałożnice i rolę odegraną w alkowie. Podobnie sprawa się ma z histerią, w którą wpadają mężczyźni nienawidzący kobiet i hersterią, która cechuje nienawidzone przez mężczyzn kobiety.

Innym polem dyskryminacji są płace. Kobiety zarabiają mniej choć — jak przekonują — są równie dobrze wykształcone jak mężczyźni, a bywa, że lepiej. Oczywiście nie zawsze tak jest. Na przykład zarówno nie jest prawdą jakoby Misiewicz (mężczyzna) w PGZ S.A. otrzymywał wynagrodzenie w wysokości 50 tys. zł, jak i doniesienia medialne, że zarobki wiceprezes Sadurskiej (kobieta) sięgają 90 tys. zł. Generalnie jednak nie tylko zarobki, ale i emerytury, a w niektórych krajach nawet wiek emerytalny kobiet są niższe. Jak temu zjawisku można zaradzić? Wprowadzając uregulowania wynagradzające przedsiębiorcom fakt, ze kobiety zachodzą w ciążę, rodzą dzieci i opiekują się nimi? Na to nawet kobiety zasiadające w ławach parlamentarnych nie mogą się zgodzić. Uważają bowiem, że to przedsiębiorcy, którzy z reguły są mężczyznami, powinni więcej płacić i już. A jeśli nie chcą, to nie ze względów ekonomicznych i organizacyjnych, ale dlatego, że nienawidzą kobiet.

Jak to działa w praktyce prześledźmy na przykładzie. Otóż kobiety pełnią różne funkcje. Można je spotkać w straży miejskiej, policji, żandarmerii wojskowej, kościołach i w wielu innych miejscach. Na przykład w policji kobiety przeprowadzają rewizje osobiste zatrzymanych kobiet. Tak się utarło.

Od dłuższego czasu trwają protesty przeciwko wycince Puszczy Białowieskiej, w których biorą udział zarówno mężczyźni, jak i kobiety. W trosce o ład i porządek interweniuje policja. Zakuwa w kajdanki, przesłuchuje, przeszukuje. Czego szuka? Bomb i materiałów niebezpiecznych. Gdzie? U zatrzymanych kobiet. Jak wspomnieliśmy wyżej przeszukań kobiet dokonują kobiety. Jak traktują kobiety kobiety? Z pełną kurtuazją i zrozumieniem sprawdzając na przykład ręką, czy w pochwie lub odbycie nie ma ukrytych żyletek i innych ostrych narzędzi jak noże i siekiery. Kobietom odbiera się także bieliznę, żeby sobie krzywdy nie zrobiły wieszając się na stringach. Rzecznik Praw Obywatelskich przekonuje, że Mimo podejmowania licznych działań, kobiety wciąż doświadczają nierównego traktowania na rynku pracy, bywają ofiarami przemocy i są niedoreprezentowane w życiu publicznym. Trudno się z Rzecznikiem nie zgodzić. Większa reprezentacja nadgorliwych funkcjonariuszek zlikwiduje przemoc, zagrażające pożyciu przechowywanie żyletek w pochwach i wiele innych patologii.

Kolejnym polem do prześladowania są stanowiska kierownicze oraz funkcje publiczne. Rzecznik Praw Obywatelskich ubolewa, że udział kobiet w składzie organów publicznych pochodzących z wyboru wciąż jest niewielki. W 2015 r. kobiety stanowiły niespełna 42% ogółu kandydatów do Sejmu i 14% do Senatu. Tutaj pomocne mogłyby okazać się łapanki. Można także próbować zmusić kobiety by głosowały na kobiety. W tej kadencji panie zdobyły 27% mandatów do Sejmu i 13% do Senatu, co stanowi najlepszy wynik w historii. Zawdzięczamy to tak zwanej kwocie, czyli obowiązkowi rejestrowania na listach co najmniej 35% osób jednej z płci. W nowej 27-osobowej Radzie Ministrów Beaty Szydło zasiada aż sześć pań, co stanowi 22,2%. Dzięki tak dużej, nienotowanej dotąd reprezentacji kobiet ten rząd i parlament osiągają najlepsze wyniki w historii pod każdym względem. A osiągnąłby jeszcze lepsze, gdyby funkcję ministra spraw zagranicznych pełniła Anna Fotyga, a ministra kultury prof. Krystyna Pawłowicz.

Ten krótki przegląd pól, na których kobiety są prześladowane, szykanowane, poniżane, gnębione i niedoceniane dowodzi, że los kobiet jest niegodny pozazdroszczenia i jest jeszcze wiele do zrobienia. W pierwszym rzędzie trzeba zmusić właścicieli partii by umieszczali na listach więcej kobiet. Przykłady p. premier, która jest najlepszą, najsprawniejszą i najbardziej niezależną premier w historii z jednej strony, a z drugiej p. ministra szkolnictwa wyższego, który co prawda głosuje, ale się nie cieszy, albo prezydenta, który wetuje potwierdzają, że kobiety lepiej się sprawdzają i są bardziej odpowiedzialne. Jak jeden mąż głosują i cieszą się, że zagłosowały zgodnie, nie zakładają nowych partii, nie wetują, robią dokładnie to, czego się od nich oczekuje. Ideałem, satysfakcjonującym nawet Adama Bodnara, byłoby partia, w której poza ścisłym kierownictwem członkiniami byłyby same kobiety. Dlatego dziwi nieco, że w samym Biurze RPO w komisjach nie zasiadają po równo kobiety i niekobiety, lecz zdarzają się rażące dysproporcje.

W Komisji Ekspertów ds. Zdrowia na przykład kobiety stanowią zaledwie 30% składu, podczas gdy w Zespole Ekspertów do spraw Alimentów to mężczyźni stanowią 25% całości. Ale akurat z tego nie można czynić zarzutu, ponieważ alimenty najczęściej zasądzane są na rzecz kobiet. Z kolei w Komisji Ekspertów ds. Osób Starszych mężczyźni i ksiądz stanowią jeszcze mniej, bo zaledwie 18% składu. Powymierali? Czy można jednak mieć pretensje do urzędnika, że walczy o równowagę płci wszędzie, tylko nie u siebie? Niedawno przekonywano, że nie godzi się być sędzią we własnej sprawie. Chyba, że się jest Sądem Najwyższym. Wtedy można całą ustawę dla siebie napisać.

Jakie wnioski? Można próbować zmusić wyborców, by głosowali na kobiety. Można wymusić parytety. Można wymusić na zarządach firm, by obsadzając stanowiska kierownicze nie kierowały się kompetencjami i doświadczeniem kandydatów, ale ich płcią. Nie można jednak ani zmusić kobiet by kandydowały, ani by zachowywały się przyzwoicie chociażby tylko w stosunku do innych kobiet.

PS.
W telewizji jednego widza Eliza Michalik gościniła Edytę Żemłę, która opowiadała o skandalicznym traktowaniu żandarmerek wojskowych i żołnierek. Można zrozumieć wojskowych macho, którzy zachowują się jak na umięśnionych miłośników wesołego żołnierskiego życia z olbrzymim libido przystało. Ale postawy kobiet na stanowiskach, rzeczniczek, które nie tylko nie stawały w obronie maltretowanych koleżanek, ale często brały w obronę krzywdzicieli ani wytłumaczyć, ani usprawiedliwić nie sposób. Nie sposób także nie zapytać dlaczego funkcjonariusze powinni lepiej traktować swoje koleżanki widząc jak one traktują chociażby zatrzymane kobiety?