Biskup Wiesław Szlachetka zażądał od Boga, by ten błyskawicznie przebaczył. Oczywiście nie tym, którzy pod płaszczykiem, czy może raczej sukienką służby wszechmogącemu stwórcy dawali upust swoim niepohamowanym żądzom wykorzystując naiwność, ufność i bezbronność powierzonych ich opiece dzieci. Tym przebaczać nie ma czego, bo niczego złego nie robili. Każdy przecież ulega pokusom, więc w ogóle nie ma o czym mówić.

Wydawać by się mogło, że jeśli istnieje jakaś analogia, to raczej  między protestującymi wtedy robotnikami i protestującymi dziś kobietami. Nic bardziej mylnego! Natchnione procesy myślowe, które zaszły w głowie biskupa pozwoliły mu dojść do wniosku, że komunistyczni zbrodniarze strzelający do robotników i okładane pałkami protestujące kobiety, to w zasadzie jeden czort. Właśnie dlatego modlimy się słowami twego syna umierającego na krzyżu: Ojcze! Przebacz im bo nie wiedzieli co czynili! A tych naszych braci i siostry, którzy złożyli życie na ołtarzu ojczyzny przyjmij do ojczyzny niebieskiej, gdzie jest życie w obfitości i otrzyj z oczu ich najbliższych wszelką łzę. Boże miłosierny i sprawiedliwy! Przebacz także tym, którzy dzisiaj, jeszcze dzisiaj mentalnie tkwią w tamtej zbrodniczej ideologii, a którzy nadają jej nowy kształt, kształt  ideologii bezwstydu, której celem jest wywracanie hierarchii wartości, dekonstrukcja rodziny, demoralizacja dzieci i młodzieży, szerzenie nienawiści wobec życia tych, którzy sami się obronić nie mogą. Nie ulega wątpliwości, że biskup nie miał na myśli swoich konfratrów demoralizujących nieletnich i szerzących nienawiść.

Trudno ocenić, czy żądanie, by bóg jednocześnie przebaczył i tym, którzy wolność dławili, jak i tym, którzy dziś o nią walczą, zrobiło na bogu niemiłosiernie sprawiedliwym jakiekolwiek wrażenie, ponieważ ostatnim przejawem jego aktywności był romans z mężatką zakończony ciążą. Od tego czasu z nim na sztandarach i w jego imieniu dokonano tylu zbrodni, wylano tyle krwi, łez, doprowadzono do tylu nieszczęść, że gdyby naprawdę istniał musiałby jakoś zareagować. Biskup musiał dojść do tych samych wniosków, ponieważ w przeciwnym razie na tak jawne kpiny by sobie nie pozwolił. Nie można nikogo traktować instrumentalnie, jako narzędzie dla celów politycznych, a zwłaszcza do wyrażania ideologii, która za wszelką cenę chce zniszczyć chrześcijaństwo, a tym samym cywilizowany świat — perorował dalej jakby nie dostrzegając, że cywilizowany świat to już dawno nie chrześcijaństwo, które — głównie w w katolickiej odmianie — coraz śmielej skłania się ku barbarii i zacofaniu. Chrześcijanie zawładnęli światem nie dlatego, że byli uosobieniem miłosierdzia, lecz wręcz przeciwnie — nieśli ze sobą pożogę i krew gdzie tylko pojawili się. Ameryka chociażby przecież nie jest chrześcijańska dlatego, że Indianie masowo nawracali się na prawdziwą wiarę, lecz dlatego, że zostali wymordowani, a ich tereny przywłaszczyli sobie wyznawcy boga, który co prawda jest jeden, ale w trójnasób.

Te wszystkie straszne rzeczy wygadywał biskup podczas obchodów 50. rocznicy wydarzeń Grudnia ’70. Zrównanie strzelających do robotników funkcjonariuszy państwowych z okładanymi pałkami teleskopowymi, zamykanymi w kotłach, szykanowanymi kobietami przyjść mogło do głowy wyłącznie słudze bożemu wysokiej rangi. Pozwala jednak zrozumieć, dlaczego Kościół bardzo niechętnie zajmował się potrzebującymi pomocy po II Wojnie Światowej, natomiast bardzo chętnie pomagał zbrodniarzom niemieckim uniknąć odpowiedzialności. Przebacz im ojcze jak i my im przebaczyliśmy! Bo my zawsze przebaczymy władzy, a także każdemu, kogo stać. I bez obaw, na pewno nie zapytamy skąd pochodzi jego bogactwo, albowiem powiedziane jest, iż pecunia non olet!

Słowa biskupa alegorycznie skomentował A. Duda, p.rezydent RP. Dlaczego alegorycznie? Ponieważ mówił o robotnikach, a miał na myśli kobiety. Oto co powiedział [w nawiasie to, co miał na myśli, ale z wiadomych względów powiedzieć nie mógł] Ci ludzie [te kobiety] szli do pracy [wyszły na ulice]. Nie przyszli [przyszły] tu z zamiarem przeciwstawienia się czemukolwiek. Oni [one] po prostu szli [szły] zarobić na chleb dla swoich najbliższych [wyrazić sprzeciw w imieniu swoich najbliższych]. I zginęli [i zostały najpierw spisane, a później pobite lub aresztowane]. I to był, można powiedzieć śmiało, koniec jakichkolwiek złudzeń, jeśli chodzi o to, kim jest komunistyczna [obecna] władza i kto ją reprezentuje. To było załamanie się. Komuniści [Prawo i Sprawiedliwość] sami [samo] w ten sposób załamali [załamało] wartość, na której się opierali [opierało], próbę tworzenia atmosfery pewnego wzajemnego zrozumienia pomiędzy władzą, która nazywała się ludową [narodową], a ludem właśnie, czyli robotnikami [suwerenem]. Jeżeli władza strzela do robotników idących do pracy [bije pokojowo demonstrujące kobiety] — koniec. I tak też się stało [I tak też się stanie].

Pycha kroczy przed upadkiem, no ale co z tego?
Wieki całe potrwać może ta podróż gęsiego.
Lecz gdy pychę wspomoże jej siostra głupota,
Błyskawicznie pyszałków okryje sromota.