Polscy producenci postanowili produkować z padliny paszę dla ludzi. Proceder rozwijał się latami i mógł stać się polską specjalnością narodowo-eksportową. Kontrahenci ogłaszali się w internecie, produkcja rosła. Niestety, stacja telewizyjna wetknęła nos w nieswoje sprawy wsadzając kij w szprychy doskonale prosperującego biznesu.

O procederze od lat wiedzieli wszyscy z wyjątkiem służb odpowiedzialnych za bezpieczeństwo żywności oraz pozostałych licznych służb specjalnych. Brali w nim udział nawet przedstawiciele organów państwa. Tego państwa. Gdy sprawa została nagłośniona mini ster od rolnictwa miast skupić się na podległych sobie służbach, na kontroli, która od dawna jest fikcją, skupił się głównie na problemie kto za publikacją stoi i komu ona służy. Nie wiem, jakie były intencje dziennikarzy, nawet nie próbuję dociekać, czy im rzeczywiście o dobro Polski chodziło. Oczywiście, że im nie chodziło, ponieważ dobro Polski wymagało, by poczekać aż zagranicą dojdzie do zbiorowego, śmiertelnego zatrucia polskim mięskiem i dopiero wtedy wydać oświadczenie, że „dokładamy starań”, a mięso najpewniej zepsuło się podczas transportu lub w wyniku niewłaściwego przechowywania, a w ogóle to jest bezczelny atak na Polskę i polskie rolnictwo.

W czasach minionych partia i jej akolici uważali, że słowo ‚krytyka’ pochodzi od ‚być krytym’. Cenzura pozwalała tę tezę wcielić w czyn — żadna niewygodna informacja nie mogła przedostać się do znacjonalizowanych, ludowych mediów. Obecna władza poszła dalej i choć nie zdołała podporządkować sobie mediów, to przekonuje, że jest nieomylna i nie popełnia błędów. Zadanie ma ułatwione za względu na podporządkowanie sobie wszystkich służb, prokuratury i sądów. Stąd sprawiedliwe, zgodne z oczekiwaniami władzy wyroki. Według sądu na przykład „nie budzi wątpliwości” wina kopanych, opluwanych, wyzywanych, poniewieranych kobiet, więc zostały ukarane za „przeszkadzanie w zgromadzeniu” polskich patriotów.

Ponad półtora roku temu ta sama stacja telewizyjna wyemitowała równie porażający materiał o jajkach. Reakcja władz i służb przeszła najśmielsze oczekiwania, ponieważ… nie było żadnej. Warto jednak pamiętać, że to ten rząd, wspierany przez Kukiza wprowadzał ułatwienia dla rolników. Od stycznia obowiązuje ustawa zgodnie z którą

Jeżeli produkcja odbywa się w pomieszczeniach używanych głównie jako prywatne domy mieszkalne, ale gdzie regularnie przygotowuje się żywność w celu wprowadzania do obrotu, zgodnie z ustawą wystarczyć będzie zarejestrowanie zakładu.

Wprowadzono także tak zwany ubój gospodarczy. Co prawda na domorosłych rzeźników nałożono szereg obowiązków, jak choćby wymóg zgłoszenia powiatowemu lekarzowi weterynarii zamiaru zarżnięcia prosięcia przynajmniej na 24 godziny przed dokonaniem czynu, a w przypadku świń konieczność przebadania mięsa na obecność włośnia krętego. Rozporządzeniodawca przewidział wszystko. Nawet taki przypadek, że próbek zabitej świni ze względu na jej stan nie da się pobrać! Zalecenia są następujące:

Mięso świń i nutrii poddanych ubojowi oraz mięso dzików odstrzelonych podlega obowiązkowemu badaniu na włośnie. Posiadacz zwierzęcia może zgłosić całą sztukę do badania lub może sam pobrać próbki, które dostarcza do urzędowego lekarza weterynarii. Próbki pobiera się w następujący sposób:
od świń domowych:
– pobiera się kilka próbek mięsa, każda wielkości orzecha laskowego, z mięśni obu filarów przepony w przejściu do części ścięgnistej;
– łączna masa pobranych próbek nie powinna być mniejsza niż 50 g.

Próbki powinny być dostarczone do urzędowego lekarza weterynarii:
1) niezwłocznie po dokonaniu uboju, nie później niż 24 godziny od terminu uboju zwierzęcia, z którego tuszy próbki zostały pobrane;
2) niezwłocznie po dokonaniu odstrzału, nie później niż 48 godzin od dokonania odstrzału.

Jeżeli nie można pobrać próbek z niektórych mięśni określonych powyżej, wówczas pobiera się cztery próbki mięsa z mięśni, które są dostępne. Łączna masa pobranych próbek nie powinna być mniejsza niż 50 g.

Tak stanowi Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 października 2010 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa przeznaczonego na użytek własny (tekst jednolity podpisany przez ministra Jurgiela z dnia 2 czerwca 2016 r.) Jak widać nie ma pola do nadużyć. A ponieważ z materiału telewizyjnego wynika jasno, że polskie służby weterynaryjne cechują się profesjonalizmem i rzetelnością, więc ani epidemia włośnicy Polakom nie grozi, ani ASF świniom nie zagraża.

W tej sytuacji aż dziw bierze, że dziennikarze próbują robić aferę epatując leżącymi w polu upolowanymi dzikami. Gdyby zapoznali się z przepisami, to by wiedzieli, że jest zimno jak w lodówce, a poza tym na dostarczenie próbek są dwie doby. Powinni także zdawać sobie sprawę, że działania służb weterynaryjnych nie tylko utrudniają wykonywanie polowań, lecz także mogą potęgować zagrożenie! Ani urzędnicy, ani dziennikarze nie mają pojęcia jak ciężkim i odpowiedzialnym zajęciem jest myślistwo, jak trudno zasadzić się na dzika, złożyć do strzału, trafić i położyć zwierzę trupem. Jeśli chodzi o Inspekcję Weterynaryjną to uważamy, że kompletnie nie jest przygotowana do walki z ASF. U nas w powiecie pracują same niezorientowane osoby. Nie mają pojęcia o specyfice wykonywania polowań. Niektórzy uważają, że my pozyskując dziki wychodzimy na drogę, na której po chwili pojawia się wataha i wtedy bez problemu możemy oddawać strzały z bliskiej odległości do sztuk, które uważamy, że mogą być zarażone wirusem. Możemy sobie teren ogrodzić, odizolować i wezwać właściwe służby. Chcielibyśmy, aby to tak działało. Niestety jest to możliwe tylko w umysłach urzędników. Jak ciężka jest dola myśliwego i jak wielkie państwo rzuca mu kłody pod nogi można poczytać w materiale »Myśliwi: Walkę z ASF utrudniają służby weterynaryjne i wprowadzone restykcje« (‚restykcje’ to myśliwski odpowiednik ‚hatakumby’).

Podsumowując należy postawić pytanie jakie są intencje służb weterynaryjnych? Dlaczego nie traktują wszystkich podmiotów jednakowo? Dlaczego utrudniają pracę myśliwym, a producentom padliny i zbuków nie?

Jakie to szczęście, że sprawne, demokratyczne państwo prawa doskonale radzi sobie z tego rodzaju problemami. Skoro dziennikarzy, którzy ujawnili proceder świętowania urodzin Führera w lesie oskarżono o „propagowanie nazizmu”, to dziennikarzy, którzy ujawnili proceder pozyskiwania i obrotu zbukami i padliną zostaną oskarżeni o ujawnienie tajemnicy państwowej. Tym bardziej, że sam Sąd Najwyższy uznał, że za ujawnienie tajemnicy odpowiada nie tylko ten, kto ją ujawnił, ale także posłaniec, który o niej doniósł, czyli dziennikarz.

Widać z tego, że ‚taktyka salami’, czyli powolne odbieranie praw, przywilejów i swobód obywatelskich stosowana jest od dawna, a rola niezależnych sądów i trybunałów jest nie do przecenienia. PiS jedynie przyspieszył proces i udoskonalił metody. Dziś, jeśli przepisy stoją na przeszkodzie, nie zawraca się głowy trybunałom i sądom, lecz po prostu w kilka godzin zmienia się wadliwe prawo.

Na koniec z zupełnie innej beczki. Jeśli taśmy ujawnione przez „Gazetę Wyborczą” To nie wielka bomba, a kapiszon i to mokry (rzecznik prezydenta Błażej Spychalski na antenie Radia Warszawa), jeden z największych niewypałów odkrytych chyba od czasów II Wojny Światowej (Mateusz Morawiecki, premier), to dlaczego tym niewypałem, kapiszonem zajmują się najważniejsze osoby w państwie?