4 czerwca 1989 roku skończył się w Polsce komunizm. 22 października 2020 roku Polska opuściła cywilizację śmierci i dołączyła do cywilizacji życia. Trybunał konstytucyjny orzekł, że art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży, jest niezgodny z art. 38 w związku z art. 30 w związku z art. 31 ust. 3 (bolszewickiej) Konstytucji. Niestety, przynależność Polski do cywilizacji życia będzie kwestionowana dopóty, dopóki nie zostanie przypieczętowana przywróceniem kary śmierci.

Art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży brzmi następująco:

Art. 4a. 1. Przerwanie ciąży może być dokonane wyłącznie przez lekarza, w przypadku gdy:
2) badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu

Stosowne artykuły Konstytucji brzmią następująco:

Art. 38. Rzeczpospolita Polska zapewnia każdemu człowiekowi prawną ochronę życia.

Art. 30. Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych.

Art. 31. 3. Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.

Nie należy pytać jakie przyrodzone prawa i niezbywalną godność ma człowiek, który jeszcze nie urodził się, a istnieje tylko teoretycznie, ponieważ o tym, że został poczęty świadczą poszlaki i nie da się tego potwierdzić bez uciekania się do zdobyczy nauki. Nie należy także dociekać, czy zmuszanie do noszenia kalekich płodów i rodzenia kalekich dzieci nie godzi przypadkiem w niezbywalną godność kobiet i nie narusza samej istoty ich wolności i praw. Poza tym Trybunał konstytucyjny wydaje się przeoczył, że orzeczenie, które właśnie wydał, jest niezgodne z art. 29 Konstytucji, który stanowi, iż

Stolicą Rzeczypospolitej Polskiej jest Warszawa.

Otwarte pozostaje pytanie komu zależy na tym, żeby rodziło się jak najwięcej chromych, kalekich Polek i Polaków?