Część szósta

Wydarzenia następowały szybko. Znalazłszy się pod kopułą obserwatorium Binej objął jednym żałosnym spojrzeniem potłuczone klisze fotograficzne i nachylonego nad nimi człowieka. Rzucił się na intruza, chwycił go za gardło. Nastąpiła gwałtowna szarpanina; nadbiegli inni i nieznajomy uległ pod ciężarem sześciu zacietrzewionych przeciwników. Ostatni zjawił się zasapany Aton.
— Podnieście go — zakomenderował.
Asystenci cofnęli się opornie i dźwignęli na nogi zdyszanego intruza z posiniaczonym czołem i w podartym ubraniu. Miał on krótką, jasną brodę, ufryzowaną wymyślnie na sposób praktykowany przez kultystów.
Binej chwycił go za kołnierz, potrząsnął nim mocno.
Cały wpis

Część piąta

Zapadło długie milczenie. Teremon zmarszczył czoło. — Nie wierzę, by miało być aż tak niedobrze.
— Raczej nie chce pan wierzyć — obruszył się psycholog. — Boi się pan. Proszę wyjrzeć przez okno. Dziennikarz posłuchał. Szirin nie zrobił pauzy, mówił dalej. — Niech pan sobie wyobrazi ciemność. Wszędzie ciemność. Domy, drzewa, pola, niebo — wszystko czarne. Jak wzrok sięgnie, nie ma światła. No i gwiazdy, te gwiazdy, o których nic nam nie wiadomo. Potrafi pan to zrozumieć?
— Potrafię — odparł z mocą reporter. Szirin zirytował się, uderzył pięścią w stół.
Cały wpis

Część czwarta

— Czy to już cały materiał do mojego reportażu?
— Cały. Najprzód zaćmienie, które rozpocznie się za trzy kwadranse. Później kompletna Ciemność, być może owe tajemnicze gwiazdy, powszechne szaleństwo i koniec cyklu.
Psycholog zadumał się na chwilę.
— My, ludzie z obserwatorium, mieliśmy dwa miesiące — podjął. — Nie wystarczyło to jednak, by przekonać ludność Lagazy o grożącym niebezpieczeństwie. Myślę, że i dwa wieki byłoby za mało. Jednakże wyliczenia są w Kryjówce, a dziś sfotografujemy zaćmienie. Kolejny cykl zacznie się już z naukowymi podstawami i kiedy przyjdzie następne zaćmienie, ludzkość będzie przygotowana. To również niezły materiał dla pańskiego reportażu.
Cały wpis

Część trzecia

— W sposób mniej lub więcej fantastyczny tłumaczono powody katastrof. Jedni mówili o powtarzających się periodycznie ognistych deszczach. Inni twierdzili, że Lagaza od czasu do czasu przenika słońce. Wysuwano i jeszcze bardziej niepoczytalne hipotezy. Istnieje jednak teoria bardzo różna od reszty i od wieków przekazywana z pokolenia na pokolenie.
— Wiem. Ma pan na myśli mit o gwiazdach, zawarty w Księdze Objawienia kultystów.
Cały wpis

Część druga

Zgrupowani wokół asystenci poparli Bineja głuchym pomrukiem. Aton skrzywił się jak ktoś, kto czuje w ustach przykrą gorycz i nie może się jej pozbyć.
— Niech pan zostanie — burknął — jeśli pan sobie tego życzy. Tylko proszę nie utrudniać nam pracy i mieć na względzie, że ja jestem odpowiedzialny za tę pracę i że wbrew poglądom jakim pan dawał wyraz w swoich artykułach, wymagam lojalnego współdziałania i szacunku dla…
Profesor splótł ręce za plecami, głowę miał podniesioną, wyraz twarzy stanowczy. Mógłby rozprawiać w nieskończoność, gdyby nie przeszkodził mu inny głos.
Cały wpis

Isaac Asimov
Nastanie nocy (Nightfall)

Przetłumaczył Tadeusz Jan Dehnel

Część pierwsza

Aton 77, dyrektor uniwersytetu w Saro, zrobił wojowniczą minę i z furią spojrzał na młodego dziennikarza. Teremon 762 potraktował tę furię po stoicku. W dawniejszych czasach, kiedy jego poczytna dziś kolumna codzienna była szalonym pomysłem początkującego reportera, specjalizował się w „nieosiągalnych” wywiadach. Kosztowało go to guzy, podbite oczy, połamane kości, w zamian jednak przyniosło znaczny zasób chłodu i pewności siebie. Teraz opuścił rękę wyciągniętą i ostentacyjnie nie dostrzeganą. Czekał cierpliwie, aż minie najgorszy humor sędziwego dyrektora. Astronomowie to na ogół dziwacy, a jeżeli wziąć pod uwagę akcję, którą Aton prowadzi od dwóch miesięcy, jest on największym chyba wśród nich dziwakiem. Starzec odzyskał mowę i chociaż jego głos drżał od tłumionego gniewu, nie zapomniał o wysławianiu się starannym, nieco nawet pedantycznym, z czego słynął.
Cały wpis

Na Ziemię została wysłana międzygwiezdna ekipa ratunkowa składająca się z przedstawicieli różnych cywilizacji. Jej zadaniem było ratowanie spuścizny kulturalnej, a także przedstawicieli cywilizacji skazanych na zagładę. Od dawna było wiadomo, iż na Ziemi rozwinęło się życie rozumne, a ponieważ Słońce stało się niestabilne, więc tutejszej cywilizacji groziło unicestwienie. Ekspedycja badawcza, która wylądowała, by na miejscu zbadać sprawę i uratować co się da, zastała puste budynki. Okazało się, że planeta została opuszczona już jakiś czas temu.
Cały wpis