Motto:

Twórca tworzy w znoju, trudzie,
Raz na trzeźwo, raz po wódzie —
Do chodzenia w sławy chwale
Niepotrzebny talent wcale.

Światowej sławy artyści, tacy jak Alicja Majewska, Andrzej „Piasek” Piaseczny, Zbigniew Namysłowski, Urszula Sipińska, Natalia Nykiel i wielu innych podpisało się pod petycją do polskich europarlamentarzystów by ci zagłosowali za przyjęciem unijnej dyrektywy w sprawie praw autorskich na jednolitym rynku cyfrowym. Okazuje się bowiem, że artyści tracą na piractwie i jedynym sposobem na to, żeby nie tracili jest zabronić, zakazać, zdelegalizować oraz karać, surowo karać. Jak taki jeden z drugim zapłaci kilka tysięcy lub pójdzie siedzieć, to odechce mu się ściągania piosenek, a nawet kupowania płyt i chodzenia na koncerty i wszyscy będą szczęśliwi. Jest jednak jeden kłopot. Twórca, to — jak samo miano wskazuje — ktoś, kto coś tworzy. Czy stojącego w przejściu podziemnym młodego człowieka, akompaniującego sobie na gitarze i śpiewającego piosenki Włodzimierza Korcza do słów Andrzeja Waligórskiego czy Andrzeja Sikorowskiego można nazwać twórcą? A przecież różnica między nim a chociażby Alicją Majewską polega tylko na skali. On gra i śpiewa w przejściu podziemnym, a ona nagrywając płytę robi to samo w studio tyle, że bez gitary. Co im można ukraść?

Popularny sprzęt typu mini wieża często wyposażony jest w funkcję ‚karaoke’. Za pomocą specjalistycznych filtrów z utworu wokalno-instrumentalnego w czasie rzeczywistym usuwany jest głos wokalisty, a słuchacz może do gotowego, oryginalnego podkładu śpiewać sam. Pytanie: kogo okrada, kto i kiedy? Wokalistę wtedy, gdy usunie jego głos z oryginalnego nagrania, czy autora słów gdy śpiewa je sam? Na dodatek prawa autorskie to najlepszy i jak dotąd jedyny dowód na istnienie życia pozagrobowego. Zarówno słowa, jak i muzyka chronione są przez całe życie twórców i wieku trzy ćwierci po ich śmierci. Innymi słowy kogo okradnie adept sztuki wokalnej, który ściągnie sobie z internetu piosenki Alicji Majewskiej, usunie z nich wokal i sam zaśpiewa? Alicją Majewską? A jeśli zamiast ściągnąć z internetu nagra sobie te same utwory z radia? Albo wejdzie na któryś z dość licznych serwisów z muzyką, posłucha i wywali z grajlisty?

Nieżyjący już muzyk, Kurt Hauenstein, rozumiał to, czego nie rozumie wielu jego kolegów po fachu. To mianowicie, że ci, których twórczości nikt nie „kradnie” po prostu nie istnieją: „When they stop pirating your music, you know you’re dead” (Gdy przestaną piracić twoją muzykę, to jesteś martwy). Światowej sławy twórcom i ich mniej znanym koleżankom i kolegom wydaje się, że jeśli wprowadzi się obostrzenia prawne, to słuchacze i widzowie rzucą się do sklepów i kas. Tłumaczy to za pomocą twórczej polszczyzny Maria Sadowska, wokalistka, kompozytorka, reżyserka i producentka: Chodzi o szacunek między ludźmi. Nie ukradniesz rolnikowi kartofli, bo poda cię do sądu — powie, że go okradłaś. Ale wszyscy okradają artystów i jest OK.  Oznacza to po pierwsze, że rolnik jest mądrzejszy od wokalistki, kompozytorki, reżyserki i producentki razem wziętych, bo nie szlocha, że go wszyscy okradają, tylko podaje do sądu złodzieja. Po drugie okazuje się, do czego artystka przyznaje się dobrowolnie, że sama jest zamieszana w proceder, ponieważ nie zastrzega, że „wszyscy z wyjątkiem mnie”. Wszyscy to wszyscy. Ona też.

Kompozytor Jarosław Siwiński zwraca uwagę, że „każdy film, każda piosenka, każdy spektakl teatralny, powstał ogromnym nakładem pracy”. Przy czym jest rzeczą oczywistą, że tylko filmy, piosenki, spektakle teatralne powstają ogromnym nakładem pracy. a już na przykład spektrometr masowy czy wielki zderzacz hadronów nie. Prawda jest bowiem taka, że wyłącznie twórcy ciężko i — co należy podkreślić z całą mocą — uczciwie pracują. Czasem ich wysiłek jest tak wielki, że staje się widzialny, słyszalny, a bywa, że i odczuwalny. Niestety, trudno im współczuć uświadomiwszy sobie, że ich twórczość chroniona bywa przez grubo ponad 100 lat, zaś genialny wynalazek podlega ochronie lat ledwie 25, a i to pod warunkiem, że wynalazcę będzie stać na pokrycie wszystkich kosztów związanych z ochroną patentową.

Szczytem naiwności, jeśli nie głupoty jest sądzić, że wszelkiej maści ciężko pracujące beztalencia zarobią miliony dzięki regulacjom prawnym. Już i tak pobierany jest haracz na ich rzecz od wszelkich nośników, kopiarek, papieru itp. Poza tym prawa autorskie regulują głownie prawo kopiowania — copy right, w którego posiadaniu znajdują się głównie wydawcy i to do nich, a nie do twórców trafia gros zysków.