Człowiek zapytany na czym polega szczęście, najczęściej odpowie, że na posiadaniu zdrowia, odpowiednich dochodów, które przychodzą łatwo czyli dolce far niente . Także miłość jest mile widziana, ale wielu sadzi, że posiadając wysokie dochody o miłość nie będzie trudno. Co jeszcze mogłoby człowieka uczynić szczęśliwym? Może bardzo długie życie? Może zapewnione wyżywienie w dostatecznej ilości?

Głód przez tysiąclecia był najgorszym wrogiem ludzkości. Jeszcze nie tak dawno wielu ludzi żyło na granicy takiego ubóstwa, niedożywienia, że najmniejszy błąd, pech (kradzież zwierząt), powódź lub susza powodowały śmierć z braku pożywienia. W Europie w XVII wieku potrafiło z tego powodu umrzeć nawet 10-20% ludności, np. we Francji w latach 1692-94 z głodu zmarło 15% ludności, tj. ok.2,8 miliona Francuzów.

W ciągu ostatnich stu lat postęp techniczny, polityczny, ekonomiczny spowodował zorganizowanie systemów chroniących ludzi przed głodem. I mimo ze nadal miliony ludzi bywają głodne, to z głodu rzadko kto umiera. Czy głód dotyka mieszkańców bogatej Europy? Głód nie, ale niedożywienie zdecydowanie tak. We Francji ok. sześć milionów ludzi (ok.10%) dotyka ryzyko niedożywienia. Być może nie idą spać głodni, ale ich jedzenie jest często niezdrowe – jedzą zbyt wiele cukru, soli, skrobi a zbyt mało witamin, białka. Przy jednoczesnym ogromnym marnotrawieniu żywności z witaminami, białkami. I żaden kraj europejski nie różni się od Francji.

„Od powietrza, ognia, głodu i wojny – wybaw nas Panie!!!” W 2012 roku na całym świecie zmarło ok. 56 milionów ludzi. 620 tysięcy zmarło na skutek przemocy – w tym na skutek wojny 120 tysięcy, a na skutek przestępczości 500 tysięcy. 800 tysięcy popełniło samobójstwo a 1 500 000 zmarło na cukrzycę. Czyli cukier jest groźniejszy niż kula, niż proch. Skąd ta epidemia cukrzycy, która nie jest chorobą zakaźną? Wielkie znaczenie ma tu zła jakość żywności, różne chemiczne warianty jej ulepszania. Czy jest szansa, że ludzie doznają szczęścia, a ta choroba zostanie zniszczona? Jak na razie zdrowie ludzi przegrywa z potężnymi, międzynarodowymi firmami. Przy jednoczesnych deklaracjach polityków o dbałości o los człowieczy.

W epoce kamienia przeciętny człowiek dysponował energią ok. czterech tysięcy kilokalorii dziennie. W tej ilości mieściła się żywność, ale i energia wkładana w jej zdobycie, wytworzenie narzędzi lub ubrań. Dzisiejsi Amerykanie (USA) dysponują dzienną energią ok. 228 000 kilokalorii na osobę. To nie tylko wyżywienie, ale samochody, komputery, lodówki, telewizory. Jest to ok. sześćdziesiąt razy więcej niż miał do dyspozycji człowiek epoki kamienia. I pytanie: czy współczesny Amerykanin jest szczęśliwszy od zbieracza korzonków? Raczej jest to wątpliwe. Mówią o tym statystyki dotyczące chorób spowodowanych stresem, chorobami „cywilizacyjnymi”

Może długowieczność uczyni człowieka szczęśliwym? Być może w niedalekiej przyszłości posiadający odpowiednie środki finansowe lub władzę będą mogli dożyć nawet do 150 lat. By to osiągnąć zjawią się co dziesięć lat w klinice, gdzie poddani odmładzaniu, będą w zdrowiu żyć. Ale wśród nich mogą być typy takie jak Hitler, Stalin, Kim Dzong Un. Nie wspominając o siewcach śmierci bossów narkotykowych, producentów niezdrowej żywności, nawiedzonych proroków. Czy taka sytuacja byłaby dla ludzi dobra?

Czy ciągła potrzeba zdobywania nowego czyni ludzi szczęśliwymi? Bo taki jest trend zachowań. Mieć więcej, pokazać się, być podziwianym, a najbardziej by inni zazdrościli. Co prawie dwa i pół tysiąca lat temu powiedział filozof Epikur?
Człowiek osiąga szczęście, jeśli potrafi z radością – przyjemnością przeżyć każdy dzień.
Lepiej być nieszczęśliwym z rozumem niż szczęśliwym bez rozumu.

Ilu z polskich polityków zgodziłoby się z drugim, cytowanym zdaniem? A to oni mają największy wpływ na to czy nasze życie będzie biegło spokojnie, szczęśliwie, czy będzie życie stresujące z powodu braku dostępu do leczenia, braku dobrej żywności, braku możliwości wykupu leków, braku możliwości uczenia się lub braku poczucia bezpieczeństwa.