DywagacjeDzisiaj Trybunał Konstytucyjny, pod przewodnictwem przewodniczącego Andrzeja Rzeplińskiego odznaczonego odznaczeniem Pro Ecclesia et Pontifice za zasługi dla Kościoła, po rozpoznaniu z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego wniosku Naczelnej Rady Lekarskiej orzekł, że lekarskie sumienie stoi ponad prawem i obowiązkami wynikającymi ze świadczenia usług medycznych. Lekarz nie musi wykonywać nawet czynności ratujących życie, bo gdy reanimacja jest sprzeczna jego sumieniem, to podjęcie jej stanowiłoby pogwałcenie konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.
1. Art. 39 zdanie pierwsze w związku z art. 30 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2015 r. poz. 464) w zakresie, w jakim nakłada na lekarza obowiązek wykonania niezgodnego z jego sumieniem świadczenia zdrowotnego w „innych przypadkach niecierpiących zwłoki”, jest niezgodny z zasadą prawidłowej legislacji wywodzoną z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i art. 53 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji.
2. Art. 39 zdanie pierwsze ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie, w jakim nakłada na lekarza powstrzymującego się od wykonania świadczenia zdrowotnego niezgodnego z jego sumieniem obowiązek wskazania realnych możliwości uzyskania takiego świadczenia u innego lekarza lub w innym podmiocie leczniczym, jest niezgodny z art. 53 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji.
Ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty:
Art. 30. Lekarz ma obowiązek udzielać pomocy lekarskiej w każdym przypadku, gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, oraz w innych przypadkach niecierpiących zwłoki.
Art. 39. Lekarz może powstrzymać się od wykonania świadczeń zdrowotnych niezgodnych z jego sumieniem, z zastrzeżeniem art. 30, z tym że ma obowiązek wskazać realne możliwości uzyskania tego świadczenia u innego lekarza lub w podmiocie leczniczym oraz uzasadnić i odnotować ten fakt w dokumentacji medycznej.
Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej:
Art. 53. 1. Każdemu zapewnia się wolność sumienia i religii.
Art. 53. 3. Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.
Odmowa wykonania świadczenia i nie wskazanie miejsca, gdzie to świadczenie może zostać wykonane nie jest zdaniem Trybunału pozbawieniem pacjentów wolności i praw. Zgodnie z doktryną chrześcijańską wyznawaną przez prezesa tego organu pacjenci żadnych praw nie mają. Ale…
Art. 68 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, a nie Watykanu, stanowi:
1. Każdy ma prawo do ochrony zdrowia.
2. Obywatelom, niezależnie od ich sytuacji materialnej, władze publiczne zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych.
Czy jeśli obywatelowi sumienie nie pozwala płacić składek zdrowotnych, to ma prawo odmówić? Czy zmuszanie obywatela do płacenia składek i szykanowanie w przypadku niepłacenia lub zalegania jest zgodne z konstytucją?
Warto pamiętać, że według niektórych duchownych choroba to kara boża. A z bogiem nie ma żartów.
Powiem krótko: powoli staje się przejmowanie władzy. Niedługo Polska stanie się państwem podobnym do tych, gdzie szariat czyli prawo religii rządzi.
By przypomnieć historię. „Reformacja – ruch religijno-polityczno-społeczny zapoczątkowany przez Marcina Lutra w XVI wieku, mający na celu odnowę chrześcijaństwa. Był reakcją na negatywne zjawiska, które miały miejsce w katolickiej hierarchii kościelnej, a także stanowił opozycję do katolickiej doktryny dogmatycznej. Podwaliny pod wystąpienie Marcina Lutra położyła działalność Jana Husa na początku XV wieku – ruch husycki (husyci) odegrał ważną rolę w rozwoju reformacji.” *
Jak potraktowano Husa? Gwarancji o nietykalności cielesnej udzielił mu sam król Węgier i Niemiec. Jak wyglądała ta „gwarancja”? Hus został spalony na stosie !!!!!!!!!!!!!!
„Kontrreformacja – nurt w Kościele katolickim, który był okresem odnowy zapoczątkowanym soborem trydenckim oraz zakończonym wraz z wojną trzydziestoletnią. Czasami jest on uznawany za odpowiedź na reformację.” *
”
Głównym celem kontrreformacji było odzyskanie przez Kościół katolicki pozycji i wpływów, utraconych wskutek reformacji. Cel ten realizowano w krajach Europy Zachodniej trzema metodami:
1. Surowe prześladowania innowierców przez aparat państwowy, współdziałający z Kościołem katolickim w zwalczaniu opozycji wyznaniowej (metoda ta stosowana była przede wszystkim w Hiszpanii, a także w posiadłościach Habsburgów w Niderlandach oraz we Włoszech);
2. Nakłanianie władców katolickich do działań zbrojnych przeciwko krajom protestanckim w celu przywrócenia Kościołowi katolickiemu pozycji panującej (metodę tę stosowano przede wszystkim w krajach niemieckich, ale także przeciwko Anglii);
3. Przejściowe tolerowanie istnienia grup innowierczych obok katolicyzmu, aby w sprzyjających okolicznościach zastosować radykalniejsze środki (metodę tę stosowano we Francji, a także w Polsce).
Ostatecznym celem kontrreformacji było wymordowanie „zatwardziałych heretyków”, to znaczy tych protestantów, którzy mimo perswazji nie chcieli przyjąć religii rzymskokatolickie”
Królów w Polsce obierano na drodze wyboru – wolnej elekcji. Takim królem został Zygmunt III Waza. Jako katolik nie miał szans na objęcie tronu Szwecji, mimo że go dziedziczył. Taki król w protestanckiej Szwecji nie mógł pojawić się.
„Zygmunt III opowiadał się za kontrreformacją. Będąc pod wpływem jezuity Bernarda Gołyńskiego, Andrzeja Boboli, Piotra Skargi i prymasa Stanisława Karnkowskiego umacniał się w nietolerancji wobec różnowierców” * Nazwiska osób pod wpływem których król pozostawał, to wojujący katolicy z innowiercami. Uchwała Sejmu RP z września 2011 r. stała się rzeczywistością – w nowy rok wchodzimy pod patronatem człowieka, uznawanego za wielkiego kaznodzieję i patriotę – księdza Piotra Skargi.
Przypomnijmy, w przyjętej uchwale posłowie podkreślili, że Sejm w rocznicę śmierci kapłana, który „dzielnie, słowem i czynem, zabiegał o szacunek dla Ojczyzny i lepszy byt dla rodaków, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, w uznaniu Jego zasług, postanawia oddać hołd Piotrowi Skardze”.
Należy pamiętać, że tak uhonorowano człowieka, który nie uznawał wolności religijnej.
Przypomnę, że polityka to nie jest wymysł czasów współczesnych. A jak wyglądały rządy ultra katolickiego króla?
„Mimo wszystko, na samym początku rządów Zygmunta III, Zamoyski, który wiernie służył królom Rzeczypospolitej, dołączył do opozycjonistów walczących z polityką Zygmunta III, chcącego wzmocnić władzę królewską i przeobrazić Rzeczpospolitą w monarchię absolutną poprzez przymierze z Habsburgami w celu zapewnienia sobie ich pomocy w odzyskaniu szwedzkiego tronu. Nowy król obawiał się wpływów kanclerza, a zgodnie z prawem Rzeczypospolitej nie był w stanie odwołać go ze stanowiska. Z kolei Zamoyski traktował króla jak pionka w grze i ignoranckiego obcokrajowca”
Zamoyski o Zygmuncie Wazie powiedział zażenowany jego nijakością i ultra katolickością: A cóżeście za marę przywieźli ze Szwecji oraz (ku przypomnieniu prezydentowi Dudzie) Król panuje, ale nie rządzi. Waza został wybrany na władcę wszystkich Polaków.
Powoli przy pomocy wiernych sług KK tylnymi drzwiami wprowadza się nowe rozumienie zapisów prawnych.
Art. 53.1 Konstytucji może i zapewnia, ale władza wykonawcza już nie. Praktyka sądownicza, prokuratorska, TK, także działa według nowych, innych niż dotychczas wytycznych.
Los Polski jest w rękach Polaków. Szkoda, że w wyborach nie biorą pod uwagę swoich interesów. Swoich i swoich potomków.
Dziś sporo cytatów ze swoistej konieczności. Mam nadzieję, że nie będzie mi to wzięte za złe.
*Wikipedia.