Media ostatnio z upodobaniem grzeją temat zatrutych dopalaczami dzieciaków. Dzisiejsza Gazeta Wyborcza sporo miejsca poświęciła temu tematowi podając przykłady innych krajów, które też mają problem ze „zjawiskiem”. Niestety, akcja propagandowa może tym razem nie udać się tak dobrze jak za pierwszym razem, gdy po odpowiednim nagrzaniu tematu przez Gazetę pan premier huknął pięścią w stół i w błyskach fleszy pozamykał legalnie działające sklepy. Odszkodowania płacono po cichu i bez rozgłosu. Podobnie zresztą jak sprostowania, które publikowano malutkimi literkami na stronach, na które mało kto zagląda, że zatrucie faktycznie miało miejsce, ale winny nie był dopalacz, ale na przykład salmonella.

Nie ma sensu powtarzać tych samych argumentów. Akcja propagandowa jest jednak niebywale nachalna i osiągnęła nasilenie nieomal takie, jak podobne akcje inicjowane przez Trybunę Ludu w minionym okresie. Głos zabrał nawet sam były szef doradców premiera Boni M., który zasłynął raportem, który jego pryncypał wrzucił do kosza i zrobił dokładnie na odwrót. Dlatego warto zwrócić uwagę na fakt, że do mających obecnie miejsce nieszczęść doprowadzili sami politycy, którym dopomaga sam Bóg, a którzy fachowców, uczonych, profesorów mają za idiotów.

Niemal wszyscy uczeni są zgodni, że marihuana nie jest groźna. A na pewno jest mniej groźna od silnie uzależniającego tytoniu czy alkoholu. Mimo to grupa trzymająca władzę nawet słyszeć nie chce o legalizacji marihuany. I cóż czytamy w dzisiejszej Gazecie? Ano czytamy, że większość zatrutych przyznała, że paliła „mocarza”. Jest to susz roślinny zawierający mieszaninę dwóch substancji, tak zwanych syntetycznych kanabinoidów,  działających podobnie jak marihuana, tylko kilkaset razy silniej. Innymi słowy żeby osiągnąć stan jak po „mocarzu” należałoby wypalić kilkaset „skrętów” zawierających susz konopi (Gazeta podaje, że 800).

Można zgadywać co by było gdyby marihuana nie była zakazana. W krajach, gdzie stała się legalna roztaczane przez domorosłych moralistów wizje milionów narkomanów całymi dniami jarającymi skręty nie znalazły pokrycia w rzeczywistości. Tym niemniej wielu z zatrutych poprzestałyby na wypaleniu skręta, podczas gdy kontakt z „mocarzem” mogą przepłacić życiem. Nie ma jednak sensu zastanawiać się co by było gdyby. Ale można, a nawet trzeba uświadomić sobie co jest. Tu i teraz. Jak wygląda „walka” polityków i jakie są jej efekty. Weźmy więc głęboki wdech i przyjrzyjmy się kilku liczbom. Ale najpierw troszkę historii.

Mniej więcej w połowie lat osiemdziesiątych, gdy technologia była już na tyle rozwinięta, że laboratorium chemiczne mógł sobie sprawić prawie każdy, ktoś wymyślił prosty sposób na obejście zakazu handlu narkotykami — zaoferował substancje, które nie były objęte zakazami. Ponieważ wprowadzane do obrotu produkty spożywcze muszą być przebadane i przejść procedurę dopuszczenia do sprzedaży, więc substancje psychoaktywne zaczęto oferować jako nie przeznaczone do spożycia. Na przykład jako rozpałkę do grilla, nawóz pod kwiatki, kadzidełko.

Teraz obiecane liczby. Ostatnia nowelizacja ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.o przeciwdziałaniu narkomanii rozszerzyła liczbę substancji zakazanych o 114 pozycji. Jednak związków chemicznych syntetyzowanych w laboratoriach jak i naturalnych, występujących w roślinach i grzybach jest tysiące. Ale nie to jest istotne. Jak podaje Boni M. w Europie od roku 2008 do 2013, czyli w ciągu pięciu lat, podaż nowych substancji psychoaktywnych wzrosła siedmiokrotnie. Z kolei z opublikowanego w czerwcu raportu Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (EMCDAA) wynika, że w 2013 roku pojawiło się na rynku 81 nowych substancji, a w roku 2014 już 101. W Polsce od roku 2010, gdy zamknięto ponad tysiąc sklepów z dopalaczami, handel przeniósł się do Internetu, a liczba dostępnych na rynku nowych substancji psychoaktywnych zwiększyła się trzydziestokrotnie (sic!)

Jak widać jedynym sposobem na wyeliminowanie problemu substancji psychoaktywnych jest pokrycie całego kraju siecią kamer monitoringu i wszczepianie wszystkim obywatelem czipów, które będą czuwały i informowały właściwe instytucje o podejrzanym zachowaniu. W przeciwnym wypadku działania polityków doprowadzą prędzej czy później do masowych zatruć. Nie, oczywiście nie z powodu zażywania narkotyków. Z powodu legalnych, oficjalnych dodatków do żywności, które są dopuszczone do obrotu, choć ich negatywne działanie jest znane. Na przykład w raporcie US Department of Health and Human Services (odpowiednika naszego Ministerstwa Zdrowia) znajduje się lista działań niepożądanych aspartamu, słodzika dodawanego do wyrobów „light”. Osoby regularnie spożywające słodzik najczęściej skarżyły się na: bóle głowy, zawroty głowy, nudności, drętwienia i skurcze mięśni, przybieranie na wadze, wysypki, depresje, częstoskurcz serca, bezsenność, problemy z widzeniem, szum w uszach i utrata słuchu, trudności z oddychaniem, utrata smaku, zawroty głowy, utrata pamięci, bóle stawów. A przedawkować tę substancję można wypijając zaledwie litr napoju ją zawierającego.

Problem z narkotykami mają nieliczni. Problem z alkoholem mają liczni. Jeść muszą wszyscy…

P.S.
Walka z narkotykami (bo dopalacze to już teraz narkotyki) toczy się nie tylko na ulicach i w Internecie, ale także w aptekach. Nowe przepisy mówią, że do końca 2016 roku jednorazowo w aptece lub punkcie aptecznym będzie można kupić nie więcej niż jedno opakowanie dostępnego bez recepty produktu leczniczego zawierającego pseudoefedrynę, dekstrometorfan lub kodeinę. W praktyce chodzi o bardzo dużą grupę leków na przeziębienie — głównie syropów i tabletek na kaszel.

P.P.S.
Czy państwo, w którym organa ścigania — zwykle pogrążone w marazmie — uaktywniają się tylko na wyraźny sygnał rządu (który na dodatek sugeruje, że karać należy surowo) można zaliczyć do kategorii państwo prawa?