Niepełnosprawni, którzy już dwa tygodnie koczują w sejmie, są rozczarowani słowami prezydenta. Ich rodacy poza sejmem wręcz przeciwnie, są zachwyceni tą prezydenturą i chętnie by ją powtórzyli. A kto wie, czy nie poparliby zmiany Konstytucji po to, by móc czynność powtarzać w nieskończoność, jak na Białorusi, w Rosji, Turcji czy Chinach. Gdyby wybory odbywały się w najbliższą niedzielę, w pierwszej turze na Andrzeja Dudę zagłosowałoby 44% ankietowanych, a w drugiej turze ponad 50%. Wyjaśnienie tego fenomenu jest banalne. Polacy miłują wolność. A wolni czują się wtedy, gdy władzę sprawują ludzie, którzy na cywilizowanym świecie są ignorowani względnie traktowani jak przedstawiciele republiki bananowej, a spotykają się tylko z bratnimi przywódcami bratnich krajów dawnej demokracji ludowej, a i to nie wszystkich, a także, co oczywiste, stanów, w tym Kazachstanu i Uzbekistanu. Lecz najbardziej pożądany stan, błogostan, suweren osiąga wtedy, gdy doprowadzi swój kraj do ruiny i odda w pacht obcym. Dlatego Polska jest przeciwna powiązaniu funduszy UE z praworządnością. Nie może być bowiem tak, że rozdział pieniędzy musi się odbywać w oparciu o jakieś prawo, a nie po uważaniu, czyli sprawiedliwie.

Ani politycy tak zwanej opozycji, ani portale, łącznie z portalem prowadzącym dziennikarskie śledztwa, nie zwrócili uwagi na to, co naprawdę zaproponował rząd protestującym w sejmie niepełnosprawnym. Żeby lepiej zrozumieć ten majstersztyk należy cofnąć się do czasów minionych i przypomnieć sobie jak podobne problemy rozwiązywała władza ludowa. Niemal wszystko wtedy było państwowe, a handel uspołeczniony. To generowało i braki w zaopatrzeniu, i gigantyczne kolejki w sklepach. Jak władza radziła sobie z tymi problemem? Robiła wszystko by zwiększyć produkcję, a tym samym podaż? Wprowadzała rozwiązania systemowe? Absolutnie nie! Robiła dokładnie to, co dziś rząd proponuje niepełnosprawnym — reglamentowała deficytowe dobra rozdając przywileje. Braki w zaopatrzeniu i tasiemcowe kolejki wykorzystywała do racjonowania biedy, bo każdemu należy się odpowiednia, ustalona odgórnie racja żywnościowa. I ludzie chwalili sobie takie rozwiązanie, dopóki i na kartki towaru nie szło kupić. Nawet kolejki w sklepach twórczo wykorzystano tworząc listy uprzywilejowanych. Do zakupów bez kolejki uprawnione były kobiety z dzieckiem na ręku (nikt nie sprawdzał, czyje dziecko trzymają), a także kombatanci i inwalidzi wojenni.

Kolejki były na stałe wpisane w tamten system, stanowiły jego integralny składnik. Podobnie jest teraz w zawiadywanej przez narodowego monopolistę służbie zdrowia. To umożliwia władzy mamienie przywilejami — będziesz grzeczny, to dostaniesz się, na razie do lekarza i do przedszkola, bez kolejki. Ale nie martw się, ponieważ pracujemy usilnie nad tym, żeby znowu nawet papier toaletowy był towarem luksusowym. Zanim to jednak nastąpi damy ci a to 500 zł, a to 300 zł, a to prawo do najniższej emerytury (dlatego trzeba było zlikwidować OFE — prywatnego funduszu nie można zmusić do płacenia komuś, kto nie zapłacił ani grosza składki), obniżymy CIT, a i ZUS-u nie będziesz musiał odprowadzać, na chyba, że firma ci się rozwinie, to wtedy nie ma zmiłuj, za twoje pieniądze zlikwidujemy bariery dla niepełnosprawnych i wyremontujemy ci drogę na osiedlu. Ale VAT-u na razie nie obniżymy i zmuszeni jesteśmy podnieść niektóre opłaty i składki. Niepełnosprawnym też byśmy dali, tak jak górnikom, ale po cichu. Jak się awanturują, to my się przed szantażem nie ugniemy. Tak nam dopomóż bóg.

Władza ludowa dawała. Dzieliła równo — swoim trzy sto, pozostałym trzysta. Historia się powtarza, z tą różnicą, że tamte długi, dzięki redukcjom wybłaganym przez TW Bolka znanego na świecie jako Lech Walesa, spłaciliśmy w dwadzieścia lat, obecnych nie spłacimy w dwieście. Dlatego lepiej stawiać na tych, którzy sprawiedliwie podzielą biedę, niż na tych, którzy znów będą zmuszać do zaciskania pasa.

PS.
Po trzech latach opozycja zorientowała się, że będąc koalicją zarezerwowała w budżecie 600 milionów złotych na wsparcie dla osób niepełnosprawnych. Rację ma więc ex-premier Szydło, że pieniądze się po prostu należą. Ale wyłącznie ministrom i wiceministrom za ciężką (i — co należy z całą mocą podkreślić także uczciwą) pracę. Znajomy przedszkolak obliczył, że premia, którą przyznała sobie premier Szydło, wystarczyłaby na 130 zasiłkow po 500 zł.