Pepi – Dywagacje

Autor nie był zachwycony odbiorem swego dzieła w miejscu przeznaczenia, podobno stwierdził wręcz, że to miejsce „gdzie nie ma poczucia sztuki”. W 1829 roku w Warszawie raczej się nie podobał model pomnika Księcia Józefa Poniatowskiego, bo autor Thorvaldsen nie przedstawił go ani w kontuszu ani w rogatywce. Ech, jak my w Polsce bardzo kochamy –DOSŁOWNOŚĆ, już niedługo będzie 200 lat a my ciągle z tego nie wyrośliśmy i budujemy np. pomniki smoleńskie w postaci betonowych samolotów.

Pomnik księcia Józefa Poniatowskiego jest sam w sobie, jak i jego historia, bardzo polski.

Zgodę na jego postawienie wydał rosyjski car, po czym ją cofnął. Sam pomnik zwiedził trochę świata, stał niechciany w Modlinie jako św. Jerzy – patron twierdzy rosyjskiej, potem w tym samym miejscu jako król Stanisław Poniatowski , następnie miał być z rozkazu Mikołaja I złomowany ale ostatecznie pojechał do Homla i zdobił siedzibę Paskiewiczów do roku 1922.

Tak więc Książę Józef na swym koniu trafił do Polski ponownie z sowieckiej Rosji dopiero po Pokoju Ryskim i bynajmniej nie stanął na obecnym swym miejscu przed Pałacem Namiestnikowskim na Krakowskim Przedmieściu – pałacem przed którym stał do 1917 roku pomnik Iwana Paskiewicza.

Książę zwiedzał dziedziniec zamku królewskiego w Warszawie by przystanąć na dłużej przed Pałacem Saskim. To przed Pałacem Saskim w październiku 1939 roku odbierał defiladę niemieckiego Wehrmachtu w Warszawie. Ostatecznie nie było w tym nic dziwnego. On urodzony wiedeńczyk z jednej strony i nieskończony wiedeński malarz po drugiej stronie ulicy, a miedzy nimi nagi miecz. W 1944 z rozkazu Zelewskiego (na marginesie – jakie ładne polskie nazwisko pogromcy Powstania Warszawskiego Ericha von dem Bacha-Zelewskiego) został wysadzony.

Po II wojnie Duńczycy jeszcze raz musieli wysłać swą sztukę do kraju „gdzie nie ma poczucia sztuki”. I przez Łazienki Królewskie trafił ostatecznie w 1965 roku na miejsce po pomniku Iwana Paskiewicza przed Pałac Namiestnikowski – obecnie Pałac Prezydencki.

Co ciekawe obaj i Paskiewicz i Poniatowski byli kawalerami Orderu Orła Białego.

Sam Józef Poniatowski, ten jakże bardzo polski patriota, zaprzęgnięty w polskość aby pociągnąć w narodową sprawę polską arystokrację, urodzony w Wiedniu był Polakiem z własnego wyboru. Zwolennik Konstytucji 3-go Maja na sali sejmowej wojskiem zabezpieczał jej uchwalenie. To On marszałka targowicy Szczęsnego Potockiego bezskutecznie wyzywał na pojedynek. I to on – polska ikona epoki napoleońskiej – kiedyś w Serbii w czasie wojny Tureckiej uratował życie swemu koledze, jednemu z przyszłych pogromców Napoleona a jednocześnie zwycięzcy w bitwie pod Lipskiem, bitwie w której on sam zginął. Jak to mówią za każdy dobry uczynek kiedyś przyjdzie zapłacić.

Taka refleksja mnie naszła w kwestii tych pomników, skoro siła polityczna w Polsce realizująca de facto założenia polityki rosyjskiej w Polsce chce znów ustawiać pomniki przed Pałacem na Krakowskim Przedmieściu, to może czas zacząć nazywać ten pałać ponownie Namiestnikowskim, a Książe Pepi ponownie wybierze się w podróż szukając miejsca, w którym cenią sztukę? A nam zostanie już poświęcony betonowy Tupolew z Kałkowa , myślę że znajdzie się wielu którym idea przeniesienia go z Kałkowa na Krakowskie Przedmieście w miejsce po Paskiewiczu i po Poniatowskim była by bliska ich sercu. To też Polacy i mają prawo do swej DOSŁOWNOŚCI , co więcej Lech Kaczyński, którego ten pomnik ma upamiętniać też jest kawalerem Orderu Orła Białego, tak więc duch miejsca zostałby zachowany.

Tylko czy za taką Polskę umierał pod Lipskiem Książę Józef Poniatowski?

16.04.2016
villk

Na podstawie: Pomnik księcia Józefa Poniatowskiego w Warszawie (Wikipedia), Józef Poniatowski (Wikipedia), Iwan Paskiewicz (Wikipedia), hLech Kaczyński

Defilował przed nim Wehrmacht.