Ten obraz to doskonała alegoria kościoła w Polsce i szerzej kościoła w demokracji… i alegoria państwa.

Ukoronowana złotem głowa oderwana od rozkładającego bezradnie ręce tułowia… Głowa jak alegoria hierarchii tego kościoła, mocno podczepiona pod obcy, tej konstrukcji element do której można się dostać jedynie po czymś na kształt jakubowej drabiny i te bezradne małe „mróweczki” wpatrujące się bezradnie ze szczytu swych możliwości w to, co jest wyzłocone i oderwane od wszystkiego co stoi twardo na ziemi.

Religia potrzebująca takich pomników staje się jak ten pomnik – pusta w środku.

Obywatele wpatrujący się bezradnie w odlatującą w „przestworza absurdu” swą elitę są jak państwo po dekapitacji.

Ale głowy bujające w powietrzu tego nie rozumieją…

Kościół hołdujący tego typu „wyrazom wiary” jest kościołem upadającym. Demokratyczne państwo pozwalające nad sobą wisieć i opaść na siebie „monarszej czapie” również jest „upadającą demokracją”, bowiem zaprzecza samej swej podstawie istnienia, zaprzecza samym swym podstawowym prawom.

Nie da się mieć ciastka demokracji państwa obywatelskiego i jednocześnie go skonsumować na watykańskiej zastawie z serwetką konkordatu pod brodą.

To sprzeczność zarówno logiczna jak i ideologiczna.

Każdy kto działa na rzecz przekonywania społeczeństwa do tej sprzeczności działa na szkodę zdrowia psychicznego obywateli.

W społeczeństwie jest miejsce i na demokrację i na religię (taką czy inną), ale są to zbiory zdecydowanie rozłączne, a każda próba mieszania ich buduje jedynie konflikt.

Oczywiście w Państwie Demokratycznym, gdzie obowiązuje wolność słowa, każdy ma prawo do nie zgodzenia się z tą tezą.

30.05.2015
villk

Zdjęcie za: Palikot wynajmie samolot, by zasłonić Chrystusa