„Oficjalnym powodem zakazania Marszu jest „zagrożenie życia, zdrowia i mienia” w znacznych rozmiarach” — poinformował portal oko.press i przypomniał, że

W 2007 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał, że zakazując tego zgromadzenia Polska w dwóch punktach naruszyła Europejską Konwencję Praw Człowieka:

• dopuściła się dyskryminacji wobec mniejszości;
• i złamała swobodę organizowania wieców i demonstracji.

Głos zabrał także Rzecznik Praw Obywatelskich:

Tego typu decyzja jest przykładem rażącego naruszenia wolności zgromadzeń, prawa do równego traktowania i równego manifestowania swoich poglądów. To oburzające, że w XXI wieku dochodzi do tak spektakularnych naruszeń praw człowieka. Ostatni taki przypadek miał miejsce 13 lat temu. Wtedy Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasbourgu w sposób oczywisty rozprawił się z podobnymi argumentami.

Skąd tak kategoryczny ton? Chodziło o Marsz Równości. Teraz w dwóch miastach zakazano Marszu Niepodległości. Podczas gdy marszu Marszu Równości zakazał popierany prze PO prezydent Lublina Krzysztof Żuk, to Marszu Niepodległości we Wrocławiu zakazał prezydent Dutkiewicz w porozumieniu z prezydentem elektem z ramienia PO, a w Warszawie Hanna Gronkiewicz-Waltz z PO w porozumieniu z prezydentem elektem z ramienia PO. Oczywiście można przyjąć, że te dwa Marsze są nieporównywalne. Niemniej jednak prawo do zgromadzeń nie czyni wyjątków i nie dzieli manifestacji na słuszne i niesłuszne. Zaś obowiązkiem państwa jest zapewnienie bezpieczeństwa każdemu obywatelowi.

Fakt, że w Marszach Niepodległości uczestniczą głównie osoby mające określone, trudne do zaakceptowania poglądy, nie może stanowić usprawiedliwienia dla władzy. Bo to oznacza, że sobie nie radzi, że poniosła klęskę na wszelkich polach, z edukacją na czele. Historia z kolei uczy, że wymuszanie określonych zachowań i poglądów, nauka poprzez zakazy z jednej strony i zastraszanie z drugiej nigdy nie przynosiła dobrych efektów. Zawsze znajdzie się bowiem grupa, która nie da się zastraszyć.

Władza ma obowiązek kierować się literą prawa. Problem polega na tym, że dla doraźnych korzyści prawo jest traktowane nader wybiórczo. Na dokładkę ci, którzy teraz potępiają w czambuł ksenofobię, mowę nienawiści, rasizm i sami nie wiedzą co jeszcze, gdy sprawowali władzę i podczas głosowań w sejmie wcale tacy niezłomni nie byli. Swego czasu miedzy innymi Małgorzata Kidawa-Błońska i Marcin Kierwiński ujęli się za objętymi zakazem stadionowym chuliganami, miedzy innymi Staruchowiczem, znanym jak Staruch. Tak walczyła PO z — jak to określił Tusk — bandytarką na stadionach.

Trudno nie zauważyć, że w ostatnim okresie sądy działają co najmniej dwutorowo. Pierwsza instancja, czyli sądy rejonowe, wydają wyroki zgodne z oczekiwaniami władzy, a sądy apelacyjne przeważnie przeciwnie. Sąd rejonowy podtrzymał więc zakaz organizowania Marszu Równości w Lublinie, za którym opowiadały się władze wojewódzkie i centralne. We Wrocławiu odwrotnie, władze są przeciw zakazowi, więc sąd go uchyla. Najprawdopodobniej dzieje się tak dlatego, że po reformie sąd jest jeszcze bardziej niezależny niż był.

Ciekawe jest uzasadnienie uchylenia zakazu marszu we Wrocławiu. Otóż sąd, który potrafi przekonywać, że „oskarżony powinien przewidzieć konsekwencje”, tym razem przekonuje, że przewidywanie jest kompletnie nie na miejscu, ponieważ z tego, że ktoś w określony sposób zachowywał się w przeszłości nie wynika, że zachowa się tak samo w przyszłości. Wynika z tego, że ex post należy przewidywać, a ex ante nie ma potrzeby, a wręcz nie wolno.