Memento dla żubra

Pewnego dnia pewien żubr postanowił wyruszyć w świat na poszukiwanie przygód. Jak postanowił, tak uczynił. Przeszedł siedem gór i lasów, przeprawił się przez siedem rzek. Nie wiedział, że za siódmą jest już inne państwo. Ludzie je pomieszkujący spostrzegłszy obcego żubra położyli go trupem. Wobec takiego barbarzyństwa mini ster środowiska nie mógł pozostać obojętny. Przeszedł żubr na stronę niemieckąpoinformował przejętyi dostał wyrok kary śmierci. Zamiast go przecież oddać Polsce, wykonano na nim wyrok.  Były europoseł Janusz Wojciechowski wziął byka za rogi i poświęcił żubrowi utwór literacki, który zaczął słowami:

Ech, żubrze, gdybyś w polskim mateczniku siedział
Nigdy by obcy strzelec o tobie nie wiedział

a skończył morałem:

I choć żeś Polskę całą w pokoju przemierzył
Toś wolności za Odrą ani dnia nie przeżył.

Widząc jak kończą się podróże po świecie i przekraczanie granic, pozostałe przy życiu polskie żubry postanowiły nie ruszać się z miejsca i pozostać w kraju. Jak postanowiły, tak uczyniły. O postanowieniu dowiedziała się Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. Upewniwszy się, że polskie żubry nigdzie się nie wybierają wydała zgodę na zastrzelenie dwudziestu z nich w Puszczy Knyszyńskiej i dwudziestu w Puszczy Boreckiej. Tym razem to nie jest wyrok kary śmierci. Tym razem to hołd złożony polskiemu żubrowi poległemu na polu chwały na obcej ziemi. Temu radosnemu wydarzeniu wkrótce ktoś utalentowany na pewno poświęci stosowny utwór rymowany zaczynający się od słów:

Ech, żubry, coście w polskim mateczniku zostali
Tu nie obcy lecz swoi będą do was strzelali.

a kończący morałem:

I choć żeście się z Polski na krok nie ruszyli
Toście długo się tutaj życiem nie cieszyli.

Swego czasu znana publicystyka była bezkompromisowa i bezlitosna dla myśliwych, a szczególnie jednego. Nie sprawia mi różnicy, czy kandydat ma żonę czy nie. Natomiast fakt, że jest myśliwym – już tak. Szczególnie, że jako prezydent miałby wpływ na los zwierząt — ujawniała swoje preferencje wyborcze. Wiem — podzieliła się wiedzą — że niektórzy myśliwi uważają, że w pojedynku z zającem czy jeleniem dowodzą swojej męskości. Męskość tę zaś wspierają dwururką lub sztucerem, które to skomplikowane narzędzia są najlepszym dowodem na wyższość człowieka nad zwierzęciem. Na mnie robi wrażenie nie tyle ta męskość, co fakt, że komuś może sprawiać przyjemność zabicie innej istoty. Dziś znana publicystka nie jest tak stanowcza, choć myśliwi nie tylko decydują o losie zwierząt, ale także o losie ustaw decydujących o losie zwierząt. Wydają sobie pozwolenia i strzelają kiedy chcą, gdzie chcą i do czego chcą.

Czego dowodzi przykład znanej publicystki? Dwóch rzeczy. Po pierwsze tego, że odwaga podrożała bardziej niż masło. Po drugie tego, że gdy się jest w opozycji, to się działa, wykorzystuje każdą, najmniejszą sposobność by się zaprezentować, by się promować, by skrytykować, potępić, odciąć się. Znana publicystka odważnie, wraz z ówczesną opozycją, waliła w kandydata na prezydenta wystawionego przez obóz, który wspierała. Dziś to dzieło kontynuują inni waląc w swoich jak w bęben. Niech no tylko ktoś się wychyli, nie ma zmiłuj. Doświadczył tego i Wojewódzki, i Owsiak i sama wspomniana wyżej publicystka, i inni. Podczas gdy władza z żelazną konsekwencją realizuje makiaweliczny plan, trzebiąc lasy i zwierzynę, zawłaszczając państwo, fatalna opozycja gnuśnieje nie robiąc praktycznie nic. Aparatczyk bez pomysłu łapie bezmyślnie każdy ochłap rzucony przez rządzących i posłusznie ujada we wskazanym kierunku. Jego opozycyjny kolega wyspecjalizował się w dostrzeganiu światełek w tunelach i jak ćma lata od jednego do drugiego. I — jak przed rozbiorami — prędzej poświęcą kraj, niż swoje ambicyjki, połączą siły i zrobią coś sensownego.

Ktoś, kto żachnął się przeczytawszy o rzucanych ochłapach powinien przypomnieć sobie słynne cztery pytania, na które Schetyna posłusznie i równie bezmyślnie jak nieprzygotowany uczniak „udzielał odpowiedzi”. Dla przypomnienia chodziło o to, czy po dojściu do władzy Platforma podwyższy wiek emerytalny, ograniczy program 500+, zlikwiduje IPN i CBA oraz czy przyjmie migrantów. Schetyna skwapliwie łyknął haczyk i pognał we wskazanym kierunku. Co prawda zaczął fatalnie, niezgodnie z oczekiwaniami zapewniając, że wiek emerytalny trzeba „urealnić”, ale szybko zmitygował się i zapewnił, że o żadnym podwyższaniu wieku emerytalnego nie może być mowy. Podobnie z uchodźcami — przyjmiemy, nie przyjmiemy, żadnego problemu uchodźców nie ma. Jeśli chodzi o program pięćset plus to my nie tylko utrzymamy, ale jeszcze rozszerzymy na dziecko pierwsze, poczęte i planowane. Po udzieleniu oczekiwanych odpowiedzi w słupki poparcia wlepił gały, a one zamiast w górę, to w dół poleciały. Widząc to zwrócił się z prośbą, by go więcej nie pytać, bo jest nieprzygotowany i nigdy przygotowany nie będzie.

Ta sytuacja jako żywo przypomina losy pewnego zająca, otoczonego zewsząd przyjaciółmi, którego psy zjadły. Jeśli przyjąć, że zając to Polska, a przyjaciele to opozycja totalna, banalna i malowana, to można, a wręcz trzeba wznosząc oczy ku niebu i porzucając wszelką nadzieję zaapelować: Panie! Chroń nas przed takimi przyjaciółmi, z wrogami poradzimy sobie sami*.


 * Parafraza słów kardynała Armanda Jeana de Richelieu: Cave me, Domine, ab amico, ab inimico vero me ipse cavebo — strzeż mnie, Panie, od przyjaciół, z wrogami poradzę sobie sam.

Dodaj komentarz


komentarzy: 1

  1. Zajrzałam by sprawdzić, co niejaka i nijaka dziennikarka napisała. Można ją nazwać publicystką. Prostsze i określenia w stylu niejakiej Pawłowicz lepiej by oddały jej opis. Jeśli pokazuje się prymitywną, ale trafiającą do gustów propagandę PIS, to trzeba i propagandę tych „lepszych” także pokazywać. Dla mnie to nie był artykuł, a foch strzelony 14.latki.

    Nie wiedziałam, że nijaki poseł Wojciechowski jest taki uzdolniony. Bo z oczu, wypowiedzi jakoś źle mu patrzy.  A najbardziej denerwują pyskówki osobników zwanych posłami i posłankami. Dziś cię opluję, w następnej, tej już słuszniejszej kadencji bo wygranej, mogę robić to, co ochotnie opluwałem. Tylko gdzie tu sens, przemyślenia, racjonalność rozwiązań, interes obywateli RP? W dodatku gdy takiego…. nijakiego opiszesz, to on może cię do sądu podać. Ty jego za bezczelność, chamstwo, kłamstwa, mijanie się z prawdą raczej nie możesz, bo nicpotem ma immunitet.

    Jednak czy ta osłona przed odpowiedzialnością nie powinna dotyczyć TYLKO w sprawach rozwiązań politycznych? Pyskówki jak w maglu,  jak wrzaski bab z opłotków, takiej ochrony nie powinny mieć. A etyka poselska nie powinna być łagodna jak nieznaczne grożenie paluszkiem.

    Czas najwyższy by chamstwo, nieporadność wypowiedzi, oszczerstwa były karane finansowo. A pieniądze z kar niech przeznaczają na domy dziecka.

    A co z dziennikarzami? Jakoś rynek ich nie wymiata. Są w ciągłych popisach…bylejakości.