Dziś aresztowano Piotra Ikonowicza działacza Polskiej Partii Socjalistycznej, aresztowano go generalnie za obywatelskie nieposłuszeństwo ubierając to w paragrafy o pobiciu właściciela kamienicy. Aresztowano go za obronę słabych i niezaradnych dokładnie tak wygląda to w odczuciu społecznym….

Tym czytelnikom , którzy kojarzą PPS jako komunistów, może przypomnę, że to nieprawda, którą PZPR, od swego zjednoczeniowego zjazdu, kolportował na swój własny użytek w celu legalizowania się w Polsce PPR-u.

PPS jest partia starszą niż Polska niepodległość w XX wieku i to w dużej mierze właśnie dzięki PPS-owi ta niepodległość została wywalczona. Kogo dziś w szkołach uczą o rewolucji  1905 roku w Polsce i jej wpływie na polska konspiracje, o wpływach polskich socjalistów na rewolucje w Rosji. Kto pamięta, że pierwszy Rząd niepodległej Polski w 1918 roku to był rząd PPS-u Ignacego Daszyńskiego, kto pamięta o tym ze rząd Moraczewskiego, też działacza PPS-u, wprowadził 8 godzinny dzień pracy, że wydał dekrety w samym początku Polskiej niepodległości np. o powstaniu związków zawodowych i nie eksmitowaniu na bruk…

Przypisywanie PPS-owi komunistycznych przekonań jest zwyczajnie podłe lub świadczy o niewiedzy i podawaniu się komunistycznej indoktrynacji.

PPS-owi działacze, ci którzy słabo zginali kark byli tępieni zarówno przez kapitalizm w Polsce międzywojennej jak i przez komunistów w Polsce powojennej. Czy trzeba przypomnieć takie nazwiska jak Prezydenta Stanisława Wojciechowskiego – w PPS od 1892 roku – jednego z twórców wraz z Edwardem Abramowskim koncepcji ruchów spółdzielni spożywców (jak mi się to bardzo blisko kojarzy z obecnymi „grupami producenckimi” na Polskiej wsi, które po 100 latach dalej nie bardzo mogą powstać), czy trzeba przypominać nazwisko Józefa Piłsudskiego , który dopiero w II Rzeczypospolitej stwierdził, że wysiadł z tego czerwonego tramwaju na przystanku niepodległość?

Czy trzeba przypominać ciągle historię Bojowej Organizacji PPS, Robotniczego Komitetu Obrony Warszawy z 1920 roku? Chyba trzeba jak widzę.

A karta takiego PPS–owca jak  np. Stanisława Dubois posła II RP,  więźnia zarówno Berezy jak i Oświęcimia, Powstańca Śląskiego i radnego miasta Warszawy, uczestnika obozowej konspiracji Rotmistrza Pileckiego?

Siła PPS-u była zawsze w wielości jego nurtów choć z czasem powodowało to łatwość inwigilacji tej partii przez komunistów co ostatecznie spowodowało jej klęskę zwaną zjazdem zjednoczeniowym. Odrodzona po 1989 roku jest ciągle marginalizowana i z zewnątrz i z wewnątrz, ciągle barak w jej strukturach działaczy na miarę tych z końca XIX wieku. Szkoda, bo myślę, że myśl społeczna jaką wypracowano jeszcze przed pierwszą wojną ciągle jest żywa i aktualna. Do pewnego stopnia na przemyśleniach Edwarda Abramowskiego budowano pierwszą Solidarność, to o szklanych domach Żeromskiego, jego przyjaciela, myśleliśmy w 1980 roku, to były te idee. Kto pamięta jaka idea przyświecała świadectwom udziałowym i co się z nią stało, że skończyło się tak jak się skończyło? Kto boi się PPS-u – niewielkiej partii ciągle wiernej swej głównej myśli, kto boi się idei Państwa jako samoorganizowania się społeczeństwa na zasadach równości, sprawiedliwości i wolności.

Chyba czas zacząć o tym myśleć, gdy politycy klasy Mazowieckiego odchodzą  a działacze PPS – znów w wolnej Polsce – siedzą w więzieniu.

30 październik 2013
villk