Wreszcie nadeszła wyczekiwana
dobra zmiana.
A kto ponury w dobroć nie wierzy
temu należy
zaaplikować elektrowstrząsy.
Ogolić głowę i zgolić wąsy,
bo obłęd dotknął go udzielony,
więc jest szalony.
Jedną nadzieją dla nieszczęśnika
jest elektryka.
Gdy jakimś cudem prąd nie zadziała,
to rozum wróci i męki skróci
gumowa pała.

Profesor Łukasz Święcicki, ordynator „Oddziału” Chorób Afektywnych Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie zdiagnozował dużą część społeczeństwa polskiego uznając, że oszalała. Jest coś takiego jak obłęd udzielony, z francuskiego — folie à deux — tłumaczy w wywiadzie udzielonym tygodnikowi „Do Rzeczy”. Czyli stan, w którym innym osobom udziela się urojeniowy pogląd na sytuację. I rzeczywiście wydaje mi się, że teraz coś takiego obserwuję. Mam wrażenie, że to, co się dzieje z KOD, co jakiś czas przejawia takie symptomy obłędu udzielonego. Ludzie dokładnie nie wiedzą, o co im chodzi.

I znowu nieodpowiedzialność władzy i kadry naukowej doprowadziły do nieszczęścia. Oto nie poddany kwarantannie Mateusz Kijowski zawlókł zarazę za ocean. Pierwszym, któremu udzielił się polski obłęd był niejaki Bono z zespołu U Dwa. Ostatnio dołączył do niego prominentny polityk, mąż kandydatki na prezydenta Stanów Zjednoczonych. Można o nim powiedzieć tylko jedną rzecz — że media, różne czynniki na świecie tworzą sytuację gigantycznego nieporozumienia i być może to wpływa na świadomość ex-prezydenta Stanów Zjednoczonych, inaczej sobie tego nie potrafię wytłumaczyć. Jeżeli ktoś twierdzi, że dzisiaj w Polsce nie ma demokracji, to znaczy, że jest w stanie, który by trzeba zbadać metodami medycznymi.

Pacjenta takiego… formatu mógłby zdiagnozować sam p. profesor bez potrzeby spotykania się z nim. Wcześniej w ten sam sposób, zaocznie, zdiagnozował innego prominentnego polityka. Polityk ów nabawił się szaleństwa goszcząc w Polsce. Tyle osób mówiło mi, że najważniejszy jest dla nich Trybunał Konstytucyjny. A wcześniej nawet nie wiedzieli, że taki organ mamy w kraju. Teraz jest to dla nich straszny problem. I większość nie uwierzyłaby, że w Holandii Trybunału nie ma. Bo przecież na pewno cała Holandia składa się z niego, skoro Holender Timmermans zwraca Polsce uwagę w sprawie naszego Trybunału!

Jest jednak pewien zgrzyt, który cieniem kladzie się na (wszech)wiedzy znamienitego profesora od chorób afektywnych. Otóż twierdzi pan profesor, że jedną z rzeczy, która w tej chwili trapi ludzi w Polsce, jest ta, że mamy za mało demokracji. A po czym to poznajemy? Ponieważ są różne takie demonstracje i w mediach tak mówią! Tłumaczę więc, że skoro są demonstracje, to znaczy, że mamy demokrację. No tak – odpowiadają pacjenci. To nie należy się martwić? No nie trzeba tak bardzo — zgadzają się.

Pewnie zdziwi się p. prof. niezmiernie, gdy się dowie, że w krajach komunistycznych demokracji nie ma, a demonstracje są. I to jakie! Za tow. Stalina, taka na przykład demonstracja pierwszomajowa trwała wiele godzin! Można mieć tytuł naukowy i o tym nie wiedzieć? Czy to przypadek, że p. prof. proponuje rozwiązanie, które z powodzeniem stosowano w Związku Radzieckim? Najlepsze byłyby elektrowstrząsy — przekonuje pan profesor. Ja robię 600 zabiegów rocznie — zapewnia z dumą wyniośle milcząc o skuteczności.

Skala zagrożeń, sądząc ze słów profesora, jest porównywalna jeśli nie większa od tej, z jaką miały do czynienia władze Związku Radzieckiego. W latach sześćdziesiątych KGB szacowało, że groźne choroby psychiczne dotknęły już 1,2 mln obywateli i zalecało budowę kolejnych szpitali psychiatrycznych oraz częstsze hospitalizowanie mieszkańców Moskwy, Leningradu czy Kijowa. W latach 70. mówiło się wręcz o epidemii chorób psychicznych nękających społeczeństwo radzieckie. W szpitalach powszechnie stosowano elektrowstrząsy, które prowadziły do utraty przytomności, amnezji, zaburzeń psychicznych i drgawek. Władze PRL także chętnie korzystały z usług psychiatrów. Dobra zmiana według profesora wymaga powrotu to tych praktyk?

W minionych czasach także i psychiatrzy, obok milicji i zomowców, odwalali ciężką robotę w interesie władzy ludowej, czyli klasy robotniczej. Ale przynajmniej mieli tyle przyzwoitości, że nie udzielali wywiadów Trybunie Ludu. Jaki jest powód, że psychiatra opuścił zacisze swojego gabinetu i para się zaoczną diagnozą zbiorową? Pozazdrościł sławy sławnemu Bashoborze?