Zgodnie z tak zwanym prawem autorskim spuścizna po twórcy staje się własnością spadkobierców, którzy przez następne dziesiątki lat czerpią korzyści z nieswojej pracy. Przy sprawnym zarządzaniu da się z nieboszczyka wyciskać niezłą kasę przez całe lata, czego dobrym przekładem są Elvis Presley czy Jimi Hendrix. Ten pierwszy wraz se swoim zespołem  TCB (Take Care of Business) śpiewał podczas trasy koncertowej zorganizowanej w 1997 roku. Ten drugi wydaje płyty do dziś miksując wszystko, co się da, łącznie z nagraniami innych wykonawców, którym tylko akompaniował na gitarze.

Czesław Niemen to legenda polskiej muzyki, który bardzo wiele zawdzięcza władzy ludowej i związanym z nią niedostatkom swobód i wolności obywatelskich. Warto wspomnieć, że dwukrotnie zdawał przed Komisją Artystyczną przy Ministerstwie Kultury. Za pierwszym razem, w 1964 roku, dowiedział się od egzaminatora, że nie umie śpiewać. Podczas drugiej próby został oblany na pytaniu z dziedziny teatru, a kolejny egzamin zlekceważył. Gdy I Sekretarzem KC PZPR został Edward Gierek, Stowarzyszenie Jazzowe wystąpiło do Ministerstwa Kultury o przyznanie mu zaocznie odpowiedniej kategorii, co w końcu nastąpiło. Nigdy jednak nie odebrał  zaświadczenia stwierdzającego, że ma prawo wykonywać zawód muzyka estradowego. Tak to wspomina Krzysztof Materna w książce „Przed Państwem Krzysztof Materna (dla przyjaciół Siostra Irena). Przygody z życia wzięte„:

… byliśmy zaangażowani według stawek i mieliśmy swoje kategorie. Kategorie A, B i S – dla tak zwanych gwiazd. Czyli na przykład Andrzej Zieliński i Jacek Zieliński mieli kategorię S, jako frontmeni i dodatkowo osoby, które skończyły Wyższą Szkołę Muzyczną, reszta muzyków miała kategorię B albo A. […]

Czesław Niemen, któremu komisja ministerstwa mogłaby przyznać kategorię S, wstydził się o to prosić, mimo iż był największą polską gwiazdą. Ale mój nauczyciel i jego menadżer – Jerzy Bogdanowicz – napisał chyba w imieniu Niemena pismo i podrobił jego podpis, bo Niemen w ogóle takimi sprawami się nie interesował.

Tak czy inaczej, mogę powiedzieć, że jeśli na koncert Niemena przychodziło kilkanaście tysięcy osób, to Niemen za taki koncert otrzymywał tysiąc złotych według kategorii S, muzyk z zespołu czterysta złotych, a konferansjer dwieście dwadzieścia, czyli krótko mówiąc, byliśmy wykorzystywani.

Warto wspomnieć, że Niemen, któremu władza ludowa podcinała skrzydła i uniemożliwiła zrobienie międzynarodowej kariery był człowiekiem skromnym. A po jego śmierci…

W ubiegłą sobotę odbyła się manifestacja Komitetu Obrony Demokracji. Podczas manifestacji odważono się odtworzyć między innymi piosenkę Czesława Niemena „Dziwny jest ten świat”. Puszczać piosenkę Niemena? W obronie demokracji? Nie godzi się! Dlaczego?

…bowiem ci, co teraz tak głośno biadolą i walczą o coś, czego rzekomo nie ma SĄ POTOMKAMI BIOLOGICZNYMI, BĄDŹ DUCHOWYMI KOMUCHÓW – TAK, RZECZY TRZEBA NAZYWAĆ PO IMIENIU – KTÓRZY MOJEMU OJCU, KTÓRZY CZESŁAWOWI NIEMENOWI NA POCZĄTKU STANU WOJENNEGO ZAFUNDOWALI TAKIE MANTO, ŻE SIĘ OJCIEC NIE MÓGŁ POZBIERAĆ PRZEZ LATA! Kto zna i pamięta historię? Wmanipulowanie Niemena w kolaborację z władzą ludową? Ojciec nagrał kilka tygodni przed wybuchem stanu wojennego przepiękny program telewizyjny z kolędami. Dziennikarka przeprowadziła z nim wywiad, w którym opowiadał o muzyce i sztuce. I co czerwone aparatczyki zrobiły potem? Wzięli jego wypowiedzi, pocięli, pomontowli na swoją modłę i po za kontekstem…..puścili FRAGMENTY 27-GO GRUDNIA (czyli po wprowadzeniu stanu wojennego) I TO W…..DZIENNIKU TELEWIZYJNYM…!…(TAK, TAK, KOCHANI, TAK TO SIĘ ROBI. A NIEKTÓRZY Z WAS W TE PRZEMIELONE PRZEZ MASZYNKĘ MONTAŻOWNI MANIPULACJE – DEGRADACJE POTEM NAIWNIE WERZĄ. CZAS SIĘ OBUDZIĆ!).

Tak tłumaczy niestosowność puszczania utworów ojca na marszu w obronie demokracji córka Czesława Niemena, Natalia Niemen. Warto w tym miejscu wspomnieć, że Niemen, to pseudonim artystyczny Czesława Wydrzyckiego. Natalia, córka Wydrzyckiego, posługuje się więc także pseudonimem artystycznym ojca, do czego oczywiście ma prawo jako potomek biologiczny. Bo raczej chyba nie duchowy, skoro wmanipulowuje ojca w kolaborację z władzą obecną, równie demokratyczną jak poprzednia. Przekaz p. Natalii nie pozostawia bowiem żadnych wątpliwości: „Mój ojciec nigdy by nie stanął w obronie prawa, demokracji i wolności!” Dalej p. Natalia wpada w ton martyrologiczno-płaczliwie-histeryczny, bo trudno zrozumieć związek tego, co robiła komunistyczna władza wtedy z tym, co robią ci, którzy poczynaniom obecnej władzy przeciwstawiają się dzisiaj:

Każdy, kto pamięta tamte czasy wie, iż pojawienie się w owym czasie w Dzienniku Telewizyjnym dawało znak, iż POPIERA SIĘ WŁADZĘ LUDOWĄ. Groziło kompletnym odrzuceniem i naznaczeniem. Tak….takie to były metody…stara, „dobra” szkoła. Stara, ale jara, powiadają. I dziś tej samej metody używają. A zapracowany, kredytów spłacaniem zajęty i telewizji oglądaniem lud tego ni panimaju. Wracając do autora „Dziwnego”. Po tym akcie kolejnej próby podkopania wartości osoby wielkiego artysty, znanego przede wszystkim z SAMODZIELNEGO I WAŻKIEGO MYŚLENIA, Czesław Niemen został okrzyknięty przez środowisko oraz przez wielu odbiorców jego sztuki kolaborantem, komunistą. Co za ironia! Co za draństwo! On, który pochodził z silnie patriotycznej, radykalnie antybolszewickiej rodziny! On, który jako dziecko z ledwością tłumił w klasie śmiech radości z powodu śmierci towarzysza Stalina; on który zawsze był pod prąd idiotyzmom idiotycznych ideologii nazwany komuchem?!

Warto przypomnieć, że p. Natalia nie oburza się, ponieważ premier Szydło lub Jarosław Kaczyński zilustrowali swoje wystąpienia fragmentami twórczości jej ojca. P. Natalia oburza się, że ci, którzy manifestują w obronie demokracji posłużyli się piosenką ojca. Wtedy jej ojciec został pomówiony o kolaborację z władzą. Nadszedł czas, by to… zmienić.

A dziś Ci sami, spadkobiercy czerwonej zarazy….dzień przed 13-stym grudnia….wycierają sobie gębę jego hitem??????…………………Resztę dopowiedzcie sobie sami. Niech NIGDY nie będzie ona milczeniem.

No to dopowiedzmy sobie tę resztę, niech nie będzie milczeniem. Oto jeden z hitów p. Czesława staje się hymnem „Marszów wolności i solidarności”. P. Natalia zostaje doceniona przez obecną demokratyczną władzę, w obronie której tak żarliwie występuje. Minister kultury przeznacza odebrane niepokornym teatrom środki na wsparcie jej kariery piosenkarskiej, a telewizja, po zmianie na narodową, podpisuje lukratywny kontrakt na serię występów, koncertów i pogadanek. Nie, nie o p. Natalii, bo nie ma o czym mówić, lecz o jej ojcu. A wzorem strony komisji badającej katastrofę smoleńską z internetu znikają parodie.

Ale ponieważ łaska pańska na pstrym koniu jeździ możliwy jest także inny scenariusz. Na przykład: „Działacze partii PiS zażądali wykreślenia twórczości Czesława Niemena, ponieważ tworzył w czasach PRL-u, zatem podpada pod kategorię symboli propagujących totalitaryzm”…