Wielu polityków, a także spora część społeczeństwa uważa, że sprawy idą w złym kierunku. Że partia, która wygrała ostatnie wybory zdobywając ponad 50% miejsc w parlamencie rządząc samodzielnie przekształca państwo demokratyczne w swój matecznik. Jedną ręką macha przed społeczeństwem datkami, mydląc mu oczy, a tymczasem zawłaszcza kolejne instytucje i obsadza swoimi ludźmi, miernymi z reguły, wszystkie możliwe stanowiska. Oczywiście partia licząca 50.000 członków nie jest w stanie obsadzić wszystkiego, ale wystarczy, że powoła na stanowiska ludzi, których normalnie nikt nie zatrudniłby nawet w charakterze odźwiernego, operatora mopa czy inkasenta w szalecie miejskim, by zapewnić sobie ich dozgonną wdzięczność i głos poparcia. Dostrzegli to już poprzednicy, dlatego liczba urzędników w ciągu ośmiu lat ich rządów wzrosła z 382.000 do 444.000.

30 lipca 2014 roku Trybunał Konstytucyjny orzekł nieważność kilkunastu przepisów ustaw dotyczących instytucji odpowiadających za bezpieczeństwo i porządek publiczny. Jednocześnie dał 18 miesięcy do wprowadzenia poprawek, które pozwoliłyby na legalne, zgodne z Konstytucją RP, prowadzenie czynności operacyjno-rozpoznawczych na podstawie ustaw o policji i innych służb państwowych^*. Warto wspomnieć, że wnioski o zbadanie zgodności z konstytucją spornych przepisów wpłynęły w latach 2011 i 2012, a  już w roku 2014 Trybunał Konstytucyjny zajął się nimi. To, plus półtora roku na poprawę, pozwoliło władzy na stosowanie niezgodnych z konstytucją przepisów w sumie przez pięć lat. To także tłumaczy dlaczego obecna władza robi co może, by Trybunał Konstytucyjny zmarginalizować i unieszkodliwić. Po prostu nie ma zamiaru oglądać się na prawo i liczyć z konstytucją. Nazywanie tego „naprawą państwa” to szczyt bezczelności, a przyklaskiwanie takiej „naprawie” to szczyt bezmyślności.

Tak więc wielu polityków, a także spora część społeczeństwa uważa, że sprawy idą w złym kierunku. Uważa tak też partia do niedawna rządząca. Do tego stopnia przejęła się łamaniem procedur demokratycznych w państwie, że postanowiła zrezygnować z nich także na własnym podwórku. Nie może być bowiem tak, że w zwycięskiej partii jest zawsze tylko jeden kandydat na stanowisko przywódcy, a w przegranej dwóch, albo wręcz trzech. Też musi być jeden, orzekła partia i pozostali się wycofali. Ostał się ino jeden, właściwy. Mający największe poparcie członków ugrupowania? Cóż za idiotyczne pytanie! Zadawanie takich pytań powinno być zakazane i surowo karane. Przecież to oczywiste, że gdyby cieszył się największym poparciem, to zostałby wybrany i nie trzeba by było wprowadzać nadzwyczajnych środków i profilaktycznie eliminować konkurentów!

Nie czas żałować róż gdy płoną lasy, głosi znane powiedzenie. Ten desperacki krok niesie jednak zupełnie inne, niekoniecznie pozytywne przesłanie. „Niepotrzebnie postawiliście na PiS, drodzy wyborcy” — brzmi pozawerbalny przekaz — „ponieważ my jesteśmy równie antydemokratyczną, wodzowską partią. Głosując na nas dostalibyście to samo, co oferuje PiS, tylko podane z uśmiechem i bez pośpiechu. Najlepszym dowodem jest zgłoszona przez nasz senat ustawa o służbach specjalnych i policji. Ustawa była dobra dopóty, dopóki nie zgłosiło jej powtórnie PiS dokonując kosmetycznych zmian.”

Oczywiście może to być błędne odczytanie przekazu. Może jest inaczej. Może po prostu w obliczu tego, co się w Polsce dzieje, w obliczu zamachu na instytucje demokratyczne, PO wraz ze swoim think tankiem i prawnikami opracowuje tak potrzebne Polsce projekty ustaw, jak choćby poprawioną i dopieszczoną ustawę o policji, i składa je w sejmie? Nic bardziej mylnego! Nowy i jedyny kandydat na przewodniczącego zapowiada Demonstracje przeciwko polityce PiS, które będą pojawiały się wtedy, gdy głos opozycji przestanie być wysłuchiwany i brany pod uwagę.

Przez całe dwie kadencje PO twierdziła, że nie może sprawnie rządzić, bo nie ma opozycji z prawdziwego zdarzenia, bo PiS to kpina a nie opozycja. Teraz PO będąc w opozycji postanowiła pokonać PiS tą samą bronią. Na samym początku, gdy pierwszy raz ważyły się losy Trybunału Konstytucyjnego, znalazła doskonałe wyjście z sytuacji wychodząc z sali sejmowej i bojkotując głosowanie. Teraz — jak tłumaczy Grzegorz Schetyna, jedyny kandydat na przewodniczącego — Demonstracje czy wyjście na ulice pojawi się wtedy — jako konieczność polityczna kiedy skończy się możliwość funkcjonowania w parlamentarnej opozycji. Kiedy […] rzeczywiście debata będzie kneblowana, w sposób naturalny te demonstracje będą się pojawiać.

Ktoś zorganizował demonstracje i zachęcił do protestowania tych, którzy nie są politykami, nie zasiadają w ławach sejmowych i nie są w stanie w inny sposób zamanifestować swojego sprzeciwu. Na to wychodzi polityk ugrupowania, które koncertowo, na własne żądanie przerżnęło wybory i zapowiada, że zamiast pracować w sejmie, na co idą niemałe pieniądze, będzie ganiał po ulicy z transparentami, demonstrował pod sejmem i wznosił okrzyki.

Z taką opozycją PiS zajedzie dużo dalej niż marzył w najśmielszych snach…

____________

* Wyimek z artykułu „Bezpieczeństwo kosztem prywatności?” pomieszczonego na portalu Instytutu Obywatelskiego.

.