Pani premier Ewa Kopacz podsumowała pół roku swoich rządów. Zgodnie z zasadą „jak się sama nie pochwalę, to nikt mnie nie pochwali”. Aż żal człowieka za serce ściska gdy widzi tę kobietę chełpiącą się z kartki ile pieniędzy podatników udało się przez pół roku rozdać. Zarówno wtedy, gdy trzeba było rozwiązywać poważne problemy na Śląsku jak i wtedy, gdy przekonywałam do przyjęcia konwencji antyprzemocowej nie kierowałam się polityczną kalkulacją, a jedynie odpowiedzialnością przed Polkami i Polakami za to, żeby mieli poczucie życia w państwie zapewniającym pracę, bezpieczeństwo i poczucie wolności. Jak wiadomo rozwiązanie problemów górnictwa polegało na wpompowaniu weń kolejnych miliardów i niepodejmowaniu żadnych decyzji systemowych.

Przyjęliśmy zasadę przeznaczania 2% PKB na obronność — chełpiła się pani premier. — Przyjęliśmy plan wzmocnienia bezpieczeństwa kraju. Utworzyliśmy centrum weterana. Wrogowie już drżą. Złośliwi mówią, że trzęsą się nie ze strachu, ale ze śmiechu. Ale oni wszystko wyśmieją. Nawet dwa procent.

Chcę, aby państwo coraz bardziej starało się pomagać tym, którzy pragną mieć dzieci. Właśnie dlatego prawie dwukrotnie zwiększyliśmy wydatki na budowę żłobków. Wprowadziliśmy korzystne zmiany w urlopach rodzicielskich. Od stycznia 2015 roku Polacy mogą korzystać z ulg na dzieci na nowych, lepszych zasadach. Ulga jest teraz większa i korzystniejsza dla rodzin wielodzietnych. Wprowadziliśmy także zasadę „złotówka za złotówkę” w świadczeniach rodzinnych, co oznacza, że w kieszeniach polskich rodzin pozostanie 384 milionów złotych. Czego pani premier nie wyczytała z kartki? Nie wyczytała, że rząd będzie aktywnie wspierał gospodarkę i rozwój po to, żeby każdy mógł znaleźć zatrudnienie, a zarobki wzrosły do takiego poziomu, żeby żadne ulgi, zasiłki i świadczenia nie były potrzebne. I trudno się dziwić, że to nie jest celem żadnego polskiego rządu w XXI wieku. Godnie zarabiający nie potrzebują łaski, chcą po prostu żyć w normalnym, stabilnym kraju, z jasnym, stabilnym i traktującym wszystkich jednakowo prawem. Tylko biedaków, ludzi zarabiających grosze można złapać na lep obietnic ulg, zwolnień i zasiłków. Biznesplan jest prosty. Najpierw trzeba zarobki obłożyć gigantycznymi obciążeniami, nie podnosić progów podatkowych i kwoty wolnej od podatku, a potem łaskawie zabrane wszystkim pieniądze podarować wybranym. Na tą jałmużnę, ochłapy ustawicznie łapie się naród, który przy każdej okazji pręży muskuły, a na inne nacje spogląda z pogardą.

Niestety, na pochylaniu się z troską nad Polakami dopiero co poczętymi pani premier nie poprzestała. Gdy stało się jasne, że po reformach Tuska system emerytalny już się nie podniesie p. premier zapewniła, że rząd o emerytach ciągle pamięta. Choć na przyjęcie do domu seniora czy pogodnej jesieni trzeba czekać minimum pół roku i dłużej, a opłata jest wyższa od przeciętnej emerytury, to zgodnie z obietnicą pieniądze pójdą na dzienną opiekę. Zgodnie z moją zapowiedzią RM przyjęła program ‚Senior-wigor’. W Polsce mamy coraz więcej ludzi starszych. (…) Chcemy by dzienne domy opieki dla seniorów zapewniały ofertę, ofertę opiekuńczą, edukacyjną, kulturalną i sportowo-rekreacyjną. Jeszcze w tym roku powstanie, lub zostanie doposażonych, 100 tego typu placówek. Najpierw w gminach o najniższych dochodach na mieszkańca i najwyższym odsetku ludzi starszych. Docelowo powstanie aż 1200 takich placówek. Na realizację tego przeznaczymy 370 milionów złotych. Tak drodzy seniorzy. Najpierw rząd zadbał o to, by was na nic nie było stać, a potem zapewni wam taką rozrywkę, że od razu poczujecie się pełni wigoru. A gdy tnąc koszty zlikwiduje socjalistyczny relikt — zasiłek pogrzebowy, to w ramach relaksu na świeżym powietrzu będziecie sobie mogli zawczasu samodzielnie miejsce spoczynku przygotować. Ale póki co wyborcza kiełbasa: Dokonaliśmy rewaloryzacji rent i emerytur. przeznaczyliśmy na to 3,5 miliarda złotych! Nie powinniście jednakowoż drodzy emeryci narzekać, bo rząd i tak dał wam więcej, niż wam się należało.

O czym była kierowniczka zakładu opieki zdrowotnej w Szydłowcu nie zająknęła się ani słowem? Oczywiście o służbie zdrowia. Kto jak kto, ale ona wie doskonale o czym lepiej nie mówić. Pełni wigoru seniorzy będą sobie mogli w dziennych domach opieki cierpliwie czekać na wizytę u kardiologa, onkologa, na zieloną kartę, na badania, na zabiegi. No i na miejsce w domu seniora.