DywagacjeZanim przejdziemy do właściwego tematu lekcji, powinniście wiedzieć, że w minionych czasach przed filmem prelegent tłumaczył o co chodzi, na co należy zwrócić uwagę i jak należy rozumieć wymowę dzieła. Wspominam o tym, żebyście wiedzieli, że nie liczy się to co rozumiecie z tego co czytacie i słyszycie, ale wykładnia. Już zresztą nie trzeba jej szukać w Naszym Dzienniku. Gazeta Wyborcza wystarczy. Ale przejdźmy do konkretów. Oto pierwszy przykład nie tylko rażącego chamstwa, ale i typowej mowy nienawiści oraz demonstrowania ksenofobii i rasizmu skrzętnie ukryte pod płaszczykiem satyry:
Wkurzony na wynik meczu zwolniłem swoją ukraińską służącą na kolanach wymiatającą kurze i myjącą podłogi.
A oto drugi przykład nie tylko rażącego chamstwa, ale i typowej mowy nienawiści oraz demonstrowania ksenofobii i rasizmu:
Wkurzony na wynik meczu nie zapłacę swojej ukraińskiej służącej na kolanach wymiatającej kurze i myjącej podłogi. Oraz nie zgwałcę jej, albowiem brzydka jest.
A teraz przykłady przeciwne – błyskotliwej kultury, subtelnej aluzji, wysmakowanego żartu, wysublimowanej kpiny. Pierwszy:
Wczoraj zwalczałem antysemityzm. Namalowałem na warszawskich murach, w tym – z czego jestem szczególnie dumny – na synagodze Nożyków 23 gwiazdy Dawida na szubienicy.1
Drugi:
Faceci, których nazwiska zaczynają się na „F” mają dwa zwoje mózgowe.2
Trzeci:
Dorwaliśmy naszą satyryczną paczką takiego jednego w okularach, co książkę czytał na przystanku, a jej autorem nie był ani Gombro, ani Sławek, więc popracowaliśmy nad nim w bramie. Po każdym ciosie tłumaczyłem temu nierozgarniętemu materiałowi badawczemu, że tak kopie Sparta, że obejrzałem „300″ ze zrozumieniem i właśnie nawiązuję do etosu antycznego greckiego wojownika, jakże różnego od polskiego sztachetowo-weselnego chamstwa, i spytałem, czy chce przeprosić za wzbudzenie we mnie agresji. Nie chciał, poprawiłem z mojego converse’a.1
Czwarty:
Ten poziom nieprawdopodobnego grubiaństwa to pańska zasługa, jeśli chodzi o polskie życie publiczne. Ten poziom nieprawdopodobnego chamstwa na poziomie marzeń Adolfa Hitlera o Polakach, o losie Polaków. To jesteście wy.3
Na jutro przygotujecie po trzy przykłady objawów kultury. Na przykłady nie tylko rażącego chamstwa, ale i typowej mowy nienawiści oraz demonstrowania ksenofobii i rasizmu musicie poczekać, aż odpowiednie instytucje znajdą kolejną ofiarę, a usłużni dziennikarze rzucą się na nią z zapałem i gorliwością jaką kardynał Glemp określił swego czasu mianem „szczekających kundelków”4.