Przypomnę we wstępie, że w XIX wieku korzystano z podróży koleją, drukowano gazety, powstawał przemysł na wielką skalę. A potem to wszystko rozwijało się. Czy coś zostało bez zmian?

Początek XX wieku to Nobel w 1903 r i 1911r dla Marii Curie Skłodowskiej. Musiała więc pracę naukową rozpocząć dużo wcześniej. Dlaczego na Sorbonie, a nie na Jagiellonce? W poprzednich wiekach kobieta miała być, rodzić dzieci, zajmować się domem jako mężatka. Niektórzy „światli” oburzali się, że kobietę traktowano jak przedmiot (zwracam na to słowo uwagę), że wybierano jej męża, który miał większy majątek. Zapominając, że nawet wnosząc wysoki posag, kobieta nie miała prawa by nim zarządzać. Nie miała prawa poskarżyć się, że mąż hulaka go roztrwania. Miała w pokorze znosić to doświadczenie, nałożone na nią. „Nieś swój krzyż córko” grzmiał księżulo. W tym względzie, w widzeniu roli kobiety nic się w KK nie zmieniło. W UJ nie wyobrażano sobie by wśród grona profesorów znalazła się kobieta, bo one przecież nie myślą. Bo obyczaj, bo wiara katolicka na to nie zezwala.

Ruchy feministyczne, I WŚ i strata męskiej siły roboczej, dały kobietom możliwość zarobkowania, a siedmioletnia szkoła powszechna stała się prawem obowiązującym. Był to niewyobrażalny postęp. Ale prawo prawem, a obyczaj goni swoimi drogami. Potem była II WŚ, opieka ZSRR i hasła „kobiety na traktory”. Jeśli kobieta chciała mieć potomstwo, to na traktor raczej siadać nie powinna. Ale dostęp do nauki, do pracy był jeszcze większy. Na ile zmieniły się obyczaje? Znacznie!!!

Już nikt dziewczynom nie szukał męża, który utrzyma je i dzieci, mogły sobie ukochanego wybierać, kierując się miłością. Czy zawsze tylko miłością? Czy jak wcześniej bywało także stanowiskiem męża, jego zarobkami, posiadanym majątkiem też? Niektóre dziewczyny, ale także i młodzi mężczyźni tylko majątek mają na względzie. By w odpowiednim czasie rozwieść się (korzyść kiedyś niedostępna) i z małżonka/małżonki majątku sporo uszczknąć. Czyż studentki za wikt, mieszkanie nie świadczą usług seksualnych? Czyż za seksualne zabawy nie otrzymuje się awansu? Różnica między wiekami polega na tym, że teraz tak czyniących kobiet oficjalnie się nie piętnuje i nie wyrzuca poza nawias, ale często kobietę traktuje się jako przedmiot. I one nic przeciwko temu nie mają.

W 1961 r w powstało na Zachodzie powiedzenie „celebryta to osoba, która jest znana z tego, że jest znana”. Głupia, niemoralna, ujawniająca swoje osobiste życie dla radości gawiedzi i czerpiąca z tego zyski. A to z reklam, a to z prowadzenia programów tv, a to z głupich wypowiedzi, a to ze świecenia pośladkami. Za pośladki i ich pokazywanie (niekoniecznie publicznie) kobiety od tysięcy lat miały zyski.Więc nic nowego i nic się nie zmieniło. Może jedynie to, że jedna „pupa jest czarująca”, a druga „jak ona mogła taką goliznę pokazać”

Czy kobiety w swojej masie wyciągnęły jakieś wnioski? Skargi (o których w PRL było jednak cicho) na molestowanie, na gwałty w pracy są częste. Ostatnia akcja aktorek Hollywoodu opisujących zbyt późno swoje zgwałcenia,  protest w żałobnych sukniach niczego nie załatwiają i na przyszłość niczemu nie zapobiegają. Polityczki domagające się parytetów nie wypracowały skutecznych rozwiązań i obrony kobiet.

A jak było z celebrytami (-tkami)? Gazety były i wielu osobom zależało by je opisano w jakiej sukni pojawiły się na balu (teraz skromnie, wypinają się na ściankach). Z kim na ten bal poszły, jakim pojazdem przyjechały. Celebra nadal ma się dobrze. Podobno w polskim internecie słowo celebryta/-ka zaistniało dopiero w 2009 roku. Ale w życiu, w innym znaczeniu istniało wcześniej jako celebrant lub celebrans albo concelebrans. Czy trzymający się rytuałów celebrant nabędzie niekorzystnego znaczenia? Może za parę lat.

Jeśli zechcecie cdn nastąpi.