Przez całą (albo prawie całą) prasę przetoczyła się jakże niesłuszna fala krytyki pod adresem Ministerstwa Finansów. Nawet redaktor Mosz, który w Tok FM prowadzi program ekonomiczny poddał krytyce pomysł fiskusa, choć często mu się zdarza krytykować i wyśmiewać — użyjmy eufemizmu — niemądre, kuriozalne i — skończmy z kurtuazją — idiotyczne uregulowania proponowane lub istniejące. Co tym razem wymyśliło ministerstwo od finansów? Ano doszło do wniosku, że należy wreszcie istniejące prawo po prostu stosować szerzej. Bo takie prawo, które karze właściciela na przykład knajpy za to, że jeden z jego klientów coś ukradł już dawno funkcjonuje i ma się coraz lepiej. Nie wierzycie? To pora, byście uwierzyli, zanim sami nie padniecie jego ofiarą.
Cały wpis

Jak można się było spodziewać Polska Telewizja wije się i skręca przepraszając i tłumacząc się z nadawania programu satyrycznego. Wyjaśnia dlaczego ośmieliła się nadać program, w którym ujawniono, w formie żartobliwej i nie na kolanach, największą tajemnicę wiary. Zdumiewające jest nie to, iż ową tajemnicę ujawniono, lecz że ta tajemnica… obraziła uczucia tych, którzy nie wiedzieli. Bo dla pozostałych… Cóż to za odkrycie, że papież jest człowiekiem? Tyle, że — jak stwórca — nieomylnym?

Zdumiewające jak wielkie spustoszenia poczynił miniony ustrój nie tylko w psychice starych, ale i młodych. Hasło „Bądź czujny wobec wroga narodu” (narodu!) obowiązuje nadal w wyolbrzymionej, karykaturalnej postaci. Próbę obalenia siłą ustroju socjalistycznego zastąpiono obrazą uczuć religijnych. Prawo wzbogaca się o gumowe, bełkotliwe przepisy, przygotowywane przez parafian, którym ewidentnie rozum odjęło. Jak można napisać w jednym zdaniu, że masz prawo posiadać dowolne poglądy, a w drugim określać jakie? A taki potworek napisany prozą obowiązuje telewizję publiczną: TVP respektuje pluralizm światopoglądowy obywateli, szanuje uczucia religijne odbiorców i tworzy możliwość wyrażania treści religijnych. Respektuje chrześcijański system wartości, za podstawę przyjmując uniwersalne zasady etyki? Uniwersalne, czyli jakie? Uniwersalne, ale pod warunkiem, że chrześcijańskie…
Cały wpis

Wielki polski aktor Daniel Olbrychski zabłysnął po raz drugi. Pierwszy raz zabłysnął gdy ogniem (w oczach) i mieczem (który był szablą, bo miecz ciężki) walczył z hitlerowcami wiszącymi w galerii. Teraz też uznał, że musi dowiedziawszy się, że PiS dogania w sondażach PO. Oznajmił więc, że widocznie Polacy „tęsknią za bolszewizmem”. Wygląda na to, że pan Olbrychski dopiero co urwał się z choinki albo szczęśliwie powrócił z Księżyca, gdzie bawił z wizytą u p. Twardowskiego. Istnieje tez inna możliwość, że opisuje jakąś równoległą rzeczywistość, w której bolszewicy płaszczą się przed klerem, hojnie go finansując i spełniając każdą zachciankę. Oraz, co jest oczywistą konsekwencją bolszewizmu, tworzą Parlamentarne Zespoły do spraw Zapobiegania Ateizacji Polski. A Gott jak zwykle jest z nimi.
Cały wpis

Za siedmioma górami, za siedmioma jeszcze nie wykarczowanymi lasami, za siedmioma rzekami zatrutymi i nie, było sobie państwo. Państwo było rządzone twardą ręką przez dyktatora. Dyktator nie był głupi i nie chciał skończyć jak inni dyktatorzy na szubienicy lub na wygnaniu. Z tego względu bardzo uważnie wsłuchiwał się w głos agentów śledzących nastroje społeczne. Ponieważ kryzys nikogo nie omija, więc i nie ominął państwa rządzonego twardą ręką przez dyktatora. Dyktator chcąc nie chcąc musiał — jak to się mówi — przykręcić śrubę. Zwołał agentów i pyta co na to lud pracujący miast i wsi. Nic. Klną jak szewcy, donieśli agenci. To dobrze, powiedział dyktator i docisnął śrubę jeszcze bardziej. Gdy już śruba wyciskała z poddanych ostatnie soki agenci przyniesli wieści, że ludzie przestali złorzeczyć, a zaczęli się śmiać. Dyktator zarządził natychmiastowe poluzowanie ucisku. Albowiem był to dyktator oświecony.
Cały wpis

Co i rusz społeczeństwo elektryzuje jakaś wieść mrożąca krew w żyłach. A to proces matki Madzi, a to protest matki czteroletniej dziewczynki, która zmarła w szpitalu w Łosicach, albo dwuipółletniej dziewczynki ze Skierniewic, którą służba zdrowia otoczyła tak niezwykle troskliwą opieką, że organizm dziecka tego nie wytrzymał. Są oczywiście też i inne wieści. Gdy Cezary Gmyz w Rzeczpospolitej napisał o śladach trotylu na wraku tupolewa prokuratura gwałtownie zaprzeczała. Gdy z kolei Rosjanie stwierdzili, że śladów materiałów wybuchowych nie stwierdzono, prokuratura zaprzeczyła równie gwałtownie. Jak było naprawdę odkryją zapewne archeolodzy w zamierzchłej przyszłości, bo polskiej prokuraturze na zbadanie tego nie starczyło trzech lat. Jakby tego było mało dowiadujemy się, że jeszcze nie zakończyło się śledztwo w sprawie zamordowania Olewnika, a już przedawniły się zaniechania i inne niedociągnięcia prowadzących postępowanie. To oczywiście możliwe jest tylko w państwie prawa jakim niewątpliwie jest nasza ojczyzna. Można nawet pokusić się o postawienie pytania: oj, czy zna ktoś kraj bardziej? Cały wpis

— Panowie z Solidarnej Polski postanowili zabawić się w polowanie na czarownicę. Zabawa dobra, bo dostarcza spektakularnego i wydłużonego (dzień, dwa) zainteresowania mediów — nie pisze Magdalena Środa. Brak jest jej komentarza do odwołana z funkcji wiceszefowej klubu SP Marzeny Wróbel.
Cały wpis

Rosjanie, jak to Rosjanie, bez konsultacji z polskimi śledczymi oznajmili, że na wraku tupolewa ani polscy, ani rosyjscy śledczy nie stwierdzili śladów wybuchu. W komunikacie rosyjskiej prokuratury pojawia się także informacja o pobraniu ponad 300 próbek, które mają zostać poddane ekspertyzom tak w Rosji, jak i w Polsce. Poinformował o tym rzecznik Komitetu Śledczego Federacji Rosyjskiej Władimir Markin. W rezultacie przeprowadzonych przez ekspertów oględzin i badań stwierdzono, że na badanych obiektach nie ma śladów wybuchu — czytamy w oświadczeniu.
Cały wpis

Jeśli chodzi o ilość wszelkiego rodzaju rzeczników Polska zajmuje czołowe miejsce na świecie. Mowa oczywiście o rzecznikach praw wszelakich. W państwie, gdzie prawo po prostu jest klarowne i przestrzegane rzecznika nie potrzeba. My mamy Rzecznika Praw Obywatelskich, który zajmuje się prawami obywatelskimi. Prawa obywatelskie obywateli kończą się w momencie, gdy zachorują. Wtedy stają się pacjentami, a ich prawami zajmuje się Rzecznik Praw Pacjenta. Oczywiście prawa obywatelskie nie dotyczą także dzieci. Bo co to taki brzdąc za obywatel? Dlatego ich prawami zajmuje się Rzecznik Praw Dziecka. Gdy brzdąc podrośnie, zda maturę i zacznie studiować, opiekę nad nim roztoczy Rzecznik Praw Studenta. A gdy obywatel, student, pacjent lub dzieciak uda się do sklepu lub choćby tylko do apteki, nad jego problemami pochyli się z troską Rzecznik Konsumenta. Bowiem konsument, zwłaszcza konsument muzyki, filmów i programów komputerowych, w odróżnieniu od pozostałych nie ma żadnych praw.
Cały wpis

Na stronie głównej znajduje się dział „Najczęściej komentowane blogi”. Przy blogu Żenujący Blog Doc Snugga „Orkiestra…tusz! Ale nie dla chorych dzieci” widnieje liczba 92 komentarze, podczas gdy po wejściu na blog można się naocznie przekonać, że komentarzy jest w tej chwili 68. Czy to Redakcja poprawia niektórym blogerom statystyki, czy może bloger nadużywa możliwości kasowania komentarzy i czyści swój wpis z niepochlebnych opinii? Jaki jest sens istnienia tego działu w obliczu takich praktyk?
Cały wpis

Żyjemy w kraju bezpiecznym. Bezpiecznie jest w domu i zagrodzie, na ulicy, w samochodzie, bezpiecznie jest w piwnicy, bezpiecznie jest w urzędzie, bezpiecznie jest dosłownie wszędzie. Od pięciu lat rządzi rząd, który to bezpieczeństwo gwarantuje. Bowiem ten rząd w przeciwieństwie do innych na stanowiskach kluczowych zatrudnia fachowców światowej sławy. Lecz zanim przejdziemy do dalszych rozważań anegdota wprowadzająca.

Wizytacja partyjno-rządowa w urzędzie państwowym. Naczelnik oprowadza znamienitych gości, ujawnia wszelkie tajniki działalności wreszcie prowadzi do pokoju z wielką szafą w kącie.
— A tu, proszę panów mamy sejf na tajne dokumenty. Zabezpieczony najlepiej na świecie — żadnym kluczem nie da się go otworzyć!
— No to czym go otwieracie?
— Jak to czym?! Gwoździem!
Cały wpis